Heupdysplasie is een vervorming van de heup die optreedt terwijl de hond in de puppytijd groeit. Het heupgewricht bestaat uit een kogel en een kom. Tijdens de puppytijd moeten deze twee delen in dezelfde verhouding groeien. Er zijn echter veel factoren die met dit tarief kunnen knoeien. Overconsumptie van calorieën kan er bijvoorbeeld voor zorgen dat de puppy te snel groeit, wat de balans van het heupgewricht kan verstoren.
Deze oneffenheden leiden tot onnodige slijtage. Uiteindelijk zal het gewricht beginnen af te breken. Artrose kan optreden wanneer het lichaam probeert het heupgewricht te stabiliseren. Meestal resulteert deze aandoening in kreupelheid. De mate van kreupelheid hangt echter grotendeels af van de mate van artritische veranderingen. Het correleert niet altijd noodzakelijkerwijs met het uiterlijk van het gewricht op röntgenfoto's.
Sommige honden hebben kleine veranderingen, maar worden erg zwaar getroffen. Anderen hebben zeer slechte röntgenfoto's, maar lijken helemaal niet erg aangetast.
Wat is de oorzaak van heupdysplasie?
Heupdysplasie wordt veroorzaakt door verschillende factoren. Sommige honden zijn er genetisch vatbaar voor. Grotere rassen lijken de meeste problemen te hebben, maar technisch gezien kan elk ras worden aangetast. Bepaalde omgevings-, bewegings-, groei- en hormoonfactoren spelen een rol bij deze ziekte.
Puppy's moeten normaal, mager gehouden worden. Als ze te veel calorieën binnenkrijgen, kunnen ze te snel gaan groeien, wat heupdysplasie kan veroorzaken. Je moet je puppy niet voeren op basis van hoeveel honger hij heeft, aangezien dit niet altijd een nauwkeurige schatting is van zijn caloriebehoefte.
Studies hebben uitgewezen dat puppy's die zoveel eten krijgen als ze willen, een groter risico lopen op het ontwikkelen van heupdysplasie. Aan de andere kant ontwikkelden minder puppy's die afgemeten ma altijden kregen heupdysplasie.
Honden van grotere rassen moeten specifiek hondenvoer voor grote rassen krijgen. Dit is speciaal samengesteld voor grotere honden, dus het biedt de meer exacte voeding die ze nodig hebben om goed te groeien.
Welke rassen worden het meest getroffen door heupdysplasie?
Grote en gigantische rassen hebben meer kans om getroffen te worden. Dit omvat hondenrassen zoals Duitse herders, Labrador Retrievers, Sint Bernards, Old English Sheepdogs, Golden Retrievers en Bulldogs. Deze honden moeten het eerste jaar en mogelijk langer een speciaal dieet krijgen.
Symptomen van heupdysplasie
Zwakte en pijn zijn de meest voorkomende tekenen van heupdysplasie. Gewoonlijk zal de hond terughoudend zijn om het been te gebruiken. Ze willen misschien niet opstaan vanuit een zittende en liggende positie. Veel honden lopen mank en zijn af en toe terughoudend om de trap op te gaan.
Puppy's kunnen deze symptomen vertonen als ze een paar maanden oud zijn. Andere keren vertonen de honden pas symptomen als ze ouder zijn, nadat de gewrichten de tijd hebben gehad om aanzienlijk te slijten. Heupdysplasie ontwikkelt zich vaak wanneer de hond een puppy is, maar de symptomen verschijnen pas veel later.
Diagnoses heupdysplasie
Een heupröntgenfoto wordt meestal gebruikt om heupdysplasie te diagnosticeren. De werkelijke symptomen van de hond komen echter niet altijd overeen met een heupröntgenfoto. Klinische symptomen zoals pijn en mank lopen kunnen meestal worden gebruikt om deze aandoening te diagnosticeren.
Behandelingen van heupdysplasie
De behandeling varieert aanzienlijk, afhankelijk van de ernst van de aandoening en wat de hond lijkt te helpen. NSAID's zijn vaak buitengewoon effectief en meestal de eerste keuze voor behandeling. Ze hebben minimale bijwerkingen. Het is echter mogelijk dat meerdere medicijnen moeten worden uitgeprobeerd voordat er een wordt gevonden die bijzonder effectief is. Doseringen moeten vaak worden gewijzigd om er een te vinden die het beste werkt voor de hond. Naarmate de hond ouder wordt, moeten deze medicijnen mogelijk worden vervangen, dus regelmatig bezoek aan de dierenarts is vereist.
Naast heupdysplasie zouden veel honden ook supplementen met glucosamine, chondroïtinesulfaat en omega-3-vetzuren moeten krijgen. Het is aangetoond dat deze honden met heupdysplasie helpen en worden vaak aanbevolen door de dierenarts.
Veranderingen in levensstijl kunnen ook nodig zijn. Activiteiten met een hoge impact moeten bijvoorbeeld worden vermeden. Dit omvat springen en soortgelijke activiteiten. Sommige honden moeten misschien trappen vermijden, hoewel dit in sommige huizen moeilijk kan zijn. Matige activiteit wordt echter vaak aanbevolen om de gewrichten te versterken. Fysiotherapie wordt soms aanbevolen en kan de kwaliteit van leven van uw hond aanzienlijk verbeteren. Doorgaans hebben jongere honden het meeste baat bij fysiotherapie.
De alternatieve optie is een operatie. Dit wordt echter meestal niet aanbevolen. Ze zijn duur en vaak net zo goed als andere opties. De keuze voor een operatie hangt af van de leeftijd van uw huisdier en andere factoren.
Er zijn ook veel alternatieve therapieën, waaronder acupunctuur en stamcelbehandelingen. Deze zijn echter niet algemeen verkrijgbaar, vaak duur en niet grondig getest door de wetenschap. Daarom worden ze door de meeste dierenartsen niet aanbevolen.
