Honden zijn tegenwoordig de beste vriend van de mens, maar vroeger waren ze de rechterhand van de mens. Er zijn veel verschillende hondenrassen, maar misschien is er geen enkele zo hardwerkend als de sledehond.
Sledehonden worden getraind om een harnas te dragen en een slee door ruig en ijskoud land te trekken. Noord-inheemse volkeren vertrouwden op deze honden om sleeën vol wild, hout, vis en andere goederen te vervoeren over anders onbegaanbaar winterterrein. De sledehond heeft een lange en interessante geschiedenis die verder gaat dan het werkpaard van de mens.
Ga met ons mee terwijl we de fascinerende feiten over sledehonden ontdekken.
De 11 feiten over sledehonden
1. Hondensleeën bestaat al duizenden jaren
Het is moeilijk om een exacte datum vast te stellen waarop hondensleeën ontstonden. Sommige rapporten suggereren dat de vroegste gegevens over hondensleeën dateren uit 1000 na Christus, terwijl andere bronnen bewijzen dat hondensleeën meer dan 9.000 jaar geleden werden gebruikt. Voor zover archeologen weten, is hondensleeën gemaakt door de Inuit en de inheemse bevolking in de noordelijke delen van wat nu Canada is.
Maar natuurlijk ziet dit vervoermiddel er tegenwoordig heel anders uit dan toen. Vroege sleeën werden meestal getrokken door een enkele hond en bevatten slechts een minimale lading. De behoefte aan grotere sleden en meer honden ontstond toen mensen zich realiseerden dat ze grotere ladingen over grotere afstanden konden vervoeren als het gewicht gelijkmatig over meer honden werd verdeeld.
2. Dog Mushing is de staatssport van Alaska
In 1972 werd hondenmushing de officiële staatssport van Alaska. Veel inwoners houden sledehonden voor recreatieve mushing, en het is een van de belangrijkste toeristische activiteiten van de staat. Sommige hondensledebedrijven bieden het hele jaar door excursies aan. Je kunt tijdens de zomermaanden op een karretje rijden en in de winter door de sneeuw rijden.
3. Sledehonden gered Nome, Alaska
B alto, een Siberische Husky-sledehond, verwierf bekendheid in 1925 toen hij de stad Nome, Alaska, redde. In januari 1925 realiseerden doktoren zich dat een dodelijke difterie-uitbraak zich door de stad zou verspreiden en op het punt stond een groot deel van de bevolking te decimeren. Het enige dat de mensen van Nome konden doen om zichzelf te beschermen, was het serum veiligstellen om de uitbraak te stoppen, maar dit serum bevond zich in Anchorage, 540 mijl verderop. Bovendien startte de motor van het enige vliegtuig dat de medicatie kon afleveren niet en naderde de uitbraak hen.
De ambtenaren besloten uiteindelijk om hondensledeteams in te zetten om het serum naar de mensen van Nome te brengen. B alto was de leidende sledehond op het laatste stuk naar Nome, geconfronteerd met een sneeuwstorm die de tocht terug naar de stad bijna onmogelijk maakte. B alto kende het spoor op geur en was in staat om de rest van het team de 50 mijl te leiden na een lange en moeilijke reis van 20 uur. De uitbraak van difterie werd vermeden en B alton werd beroemd om zijn werk. Er staat zelfs een standbeeld van hem in Central Park.
4. Er is een jaarlijkse hondensleerace in Alaska
De Iditarod is een hondenslederace die elk jaar in maart plaatsvindt en waarvan wordt gezegd dat het de levering van serum in 1925 herdenkt. De race trekt honderden deelnemers en hun team van sledehonden. De eerste Iditarod vond plaats in 1973 met slechts 34 mushers.
De loop van de Iditarod is tussen de 975 en 998 mijl lang en doorkruist twee bergketens. De route varieert jaarlijks; de lengte hangt af van het feit of de zuidelijke of noordelijke koers wordt gelopen. Weersomstandigheden kunnen ook de lengte van de race bepalen.
Er is slechts één musher per team toegestaan; elk team kan uit 12 tot 16 honden bestaan. Om als finisher te worden beschouwd, moeten ten minste vijf honden de slee trekken wanneer deze de finishlijn bereikt.
De Iditarod is controversieel onder dierenbeschermingsactivisten. Ze geloven niet dat de race de serumafgifte herdenkt, maar denken dat het dierenmishandeling is. Verschillende honden zijn gewond geraakt tijdens de race en sommige zijn zelfs overleden door hun deelname.
5. Veel hondenrassen kunnen sledehonden worden
Er is niet één bepaald hondenras dat een sledehond kan worden. In feite zijn verschillende rassen zeer geschikt voor de functie. Sledehonden moeten mager, sterk, aanpasbaar aan het koude weer en attent zijn. Bovendien moeten ze dikke dubbele vachten hebben voor isolatie en een pluizige staart om hun neus te bedekken tijdens koude nachten.
De meeste sledehonden zijn Siberische Huskies of Alaskan Malamutes, maar andere rassen doen het goed in deze houding en Samojeden en Chinooks.
6. Een hondendopingschandaal in 2017 veroverde de Iditarod-wereld stormenderhand
Een van de meest spraakmakende schandalen in verband met de Iditarod betreft een musher genaamd Dallas Seavey. Seavey raakte in 2017 verwikkeld in een hondendopingschandaal toen werd ontdekt dat bij vier honden uit zijn team een verboden middel was gevonden. De honden testten positief op tramadol, een synthetische opioïde die als pijnstiller wordt gebruikt.
Seavey ontkende betrokkenheid bij het dopinggebruik van zijn honden en suggereerde in plaats daarvan dat een rivaliserende racer hem probeerde te saboteren. Uiteindelijk werd hij vrijgesproken en niet gestraft. Seavey nam vervolgens een paar jaar vrij van de sport en keerde in 2021 terug om voor de vijfde keer als eerste te winnen.
Het schandaal haalde wereldwijd de krantenkoppen en stelde de moraliteit van de race ter discussie.
7. Er zijn vier sledeposities in een team
Sledehonden worden niet willekeurig gekozen. In plaats daarvan hebben ze een bepaalde positie, afhankelijk van hun vaardigheden en behendigheid, en krijgen ze titels op basis van hun positie ten opzichte van de slee.
Loodhonden sturen het team en bepalen het tempo. Er kunnen een of twee leiders zijn, waarbij de laatste nu vaker voorkomt.
Swing dogs vind je direct achter de leider. Hun belangrijkste taak is om de rest van het team door de bochten te loodsen. Wanneer geleidehonden een bocht gaan maken, is het niet ongebruikelijk dat de anderen uit de trein willen springen om de leider te kunnen volgen. De schommelhond houdt iedereen in een boog om ervoor te zorgen dat de rest van de honden op het pad blijft.
Teamhonden zijn de kracht en kracht achter de groep. Het trekken van de slee en het behouden van de snelheid van de slee zijn hun belangrijkste taken. Als het team groot is, zijn er vaak meerdere teamhondenparen. Soms is er helemaal geen teamhond als het team klein is.
Wielhonden komen het dichtst bij de slee en musher. Ze moeten kalm zijn om niet bang te worden voor de slee die vlak achter hen beweegt. De beste wielhonden zijn ook sterk en stabiel omdat ze de slee door krappe bochten moeten helpen leiden. De wielhonden zijn vaak de grootste omdat ze het gewicht van de slee eerder op zich nemen dan de andere pups in het team.
8. Mushing is een sport aangedreven door sledehonden
Mushing verwijst naar zowel een sport als een transportmiddel dat wordt aangedreven door hoektanden. Het omvat onder andere sporten als karten, pulka, sleeën en skijoring.
Karten wordt ook wel droogland mushing genoemd. Het wordt wereldwijd beoefend en is een geweldige sport om wintersledehonden buiten het seizoen in conditie te houden.
Pulka is een wintersport uit Scandinavië die een slee, skiër en honden integreert. Bij deze sport worden honden vastgemaakt aan een pulka (slee) en gebruikt de skiër een riem om zich aan de pulka vast te maken. Deze sport vereist meer coördinatie dan traditioneel hondensleeën, omdat de skiër zowel zichzelf als de honden moet beheersen.
Skijoring is een sport waarbij een hond of paard een skiër voorttrekt. Een tot drie honden worden het vaakst gebruikt. De skiër stuwt zichzelf voort met zijn ski's en stokken, en de hond zorgt voor extra kracht door te rennen en te trekken.
9. Sledehonden moeten slofjes dragen
Honden dragen kleurrijke slofjes tijdens races. Deze slofjes zijn minder een fashion statement en meer een veiligheidsding. De laarzen beschermen de voeten tegen wrijving op grove sneeuw of ijs, wat ernstige schade aan de voetzolen kan veroorzaken. IJs kan ook tussen de tenen vast komen te zitten en ongemak veroorzaken tijdens races.
Tijdens de Iditarod moeten mushers minimaal acht paren hebben voor elke hond, hoewel de meeste honden tijdens de race veel meer zullen doormaken.
10. Sledehonden waren een integraal onderdeel van de goudkoorts
Sledehonden werden tijdens de late 19e en 20e eeuw erg populair in heel Noordwest-Canada en Alaska vanwege de Gold Rush. De meeste goudkampen werden in de winter alleen toegankelijk per hondenslee. Daarom werd alles wat tijdens de wintermaanden van het jaar moest worden verplaatst, door het hondenteam verplaatst, inclusief goudzoekers, vallenzetters, doktoren en voorraden.
Honden waren in deze tijd zo populair dat sommige historici geen zwerfhonden in de straten van Seattle melden. In plaats daarvan werden alle honden opgepakt en naar Canada en Alaska gestuurd
11. Sledehonden eten tot 10.000 calorieën per dag
Om een sledehond te zijn, heb je veel energie nodig, dus ze moeten genoeg eten om zichzelf van brandstof te voorzien. De gemiddelde sledehond verbrandt 12.000 calorieën per dag tijdens het rennen, dus je kunt je voorstellen hoeveel brandstof ze nodig hebben om door te komen. De meeste sledehonden kunnen tot 10.000 calorieën per dag eten tijdens het sledeseizoen, vergeleken met de ongeveer 1.500 calorieën die een "normale" hond nodig heeft. In het laagseizoen kunnen sledehonden een meer traditioneel dieet. Het is echter tijdens hun runs dat goede voeding essentieel wordt. Zonder de juiste brandstof kan de hond niet rennen of presteren zoals nodig is.
Laatste gedachten
Sledehonden hebben een lange geschiedenis die duizenden jaren teruggaat en worden nog steeds gebruikt in plattelandsgemeenschappen in Groenland, Rusland, Canada en Alaska. Of je nu hondensleeën als sport steunt, de enorme kracht en kracht achter deze grote, mooie honden v alt niet te ontkennen.
Bekijk zeker onze blog over sledehondenrassen om te zien welke kenmerken elk ras heeft die goed lenen voor hondensleeën.
