Bernedoodles zijn een kruising tussen de Berner Sennenhond en de Poedel, maar het identificeren van eigenschappen van zoveel hondenrassen kan vermoeiend zijn. Wat zijn enkele van de verschillen tussen de Bernedoodle en de Berner Sennenhond? Laten we het hieronder wat meer hebben over hun grote verschillen, gezondheidsproblemen en meer.
Visuele verschillen
In één oogopslag
Bernedoodle
- Gemiddelde lengte (volwassene):21–26 inch
- Gemiddeld gewicht (volwassene): 55-90 pond
- Levensduur: 10–13 jaar
- Oefening: 2+ uur per dag
- Verzorgingsbehoeften: Matig tot hoog
- Gezinsvriendelijk: Ja
- Andere huisdiervriendelijke: Meestal
- Trainbaarheid: Intelligent, koppig, trainbaar met positieve bekrachtiging en nieuwe dingen
Berner Sennenhond
- Gemiddelde lengte (volwassene): 23-28 inch
- Gemiddeld gewicht (volwassene): 70–115 pond
- Levensduur: 7–10 jaar
- Oefening: 1+ uur per dag
- Verzorgingsbehoeften: Hoog
- Gezinsvriendelijk: Ja
- Andere huisdiervriendelijke: Vaak
- Trainbaarheid: Intelligent maar koppig en vriendelijk
Bernedoodle-overzicht
Bernedoodles zijn een ras gekruist tussen de Berner Sennenhond en de Poedel, wat natuurlijk betekent dat ze de kenmerken van beide honden delen. Kleuren variëren van wit, zwart, bruin en roest. Ze hebben een pluizige, krullende vacht die regelmatig moet worden verzorgd om briljant en prachtig te blijven, maar ze hebben een vriendelijk, aanhankelijk karakter. Ze delen het uiterlijk van de Berner Sennenhond, maar ook veel van de persoonlijkheidskenmerken van de Poedel.
Een belangrijk kenmerk om op te merken is leeftijd. Bernedoodles leven gemiddeld langer dan Berner Sennenhonden, gemiddeld 13 jaar, vergeleken met slechts 7 tot 10 jaar voor het laatste ras.
Verzorging
Bernedoodles zijn een uitloper van een poedel en moeten vaker worden geborsteld en in het algemeen worden verzorgd in vergelijking met Berner Sennenhonden. De zilveren voering is dat ze minder verharen, maar ze zullen nog steeds veel verharen in de hete zomermaanden om ze koel te houden.
Persoonlijkheid en temperament
Elke kruising waarbij de Poedel betrokken is, wordt een persoonlijk ras, en de Bernedoodle is daarop geen uitzondering. Het is een actief, vriendelijk ras dat het goed doet met gezinnen of alleenstaanden die veel aan lichaamsbeweging doen. De Bernedoodle besteedt in de meeste situaties geen extra aandacht aan het voorkomen van rasspecifieke persoonlijkheidsproblemen.
Gezondheidsproblemen
Hoewel Bernedoodles over het algemeen gezonder zijn dan Berner Sennenhonden, kunnen ze sommige van hun problemen en enkele veelvoorkomende gezondheidsproblemen van de Poedel erven. Van de eerste zijn elleboog- en heupdysplasie risico's om in de gaten te houden, en de laatste kan oogziekten zoals cataract door retinale degeneratie doorgeven.
Geschikt voor:
Deze honden zijn geschikt voor actieve individuen of gezinnen die matig tot veel bewegen. Bernedoodles hebben veel energie en hebben veel beweging nodig om ze te verslijten in vergelijking met Berner Sennenhonden, dus dat moet dienovereenkomstig worden gepland wanneer u er een adopteert voor uw huishouden of gezin.
De Bernedoodle kan ook het afstandelijke karakter van de poedel erven. Terwijl Berner Sennenhonden socialer zijn, kan Bernedoodles wat meer werk vergen om te socialiseren met onbekende familieleden of huisdieren. Eerlijk gezegd zijn ze beter geschikt voor gezinnen zonder andere huisdieren, maar met geduld kun je ze prima socialiseren.
Berner Sennenhond Overzicht
Berner Sennenhonden zijn een herdershondenras dat teruggaat tot de Zwitserse Alpen, met een lange golvende vacht in verschillende gangbare kleurconfiguraties: wit, zwart, bruin en roest. Atypische kleuringen van andere rassen kunnen worden gemengd, maar dat zijn zeker de meest voorkomende. Ze kwamen langzamer naar de VS dan andere rassen, maar genieten hier tegenwoordig een grote populariteit.
Verzorging
Zoals de meeste langharige grote honden, hebben Berner Sennenhonden een regelmatige verzorgingsroutine nodig om hun vacht schoon en ontward te houden. Bij verwaarlozing kan de vacht van een Berner Sennenhond na verloop van tijd gemakkelijk in de knoop raken of klitten. Ze moeten wekelijks worden geborsteld om losse, dode haren te verwijderen. Rond de voeten zijn probleemgebieden, die regelmatig moeten worden geknipt om ruig teenhaar te voorkomen dat lange nagels zou kunnen verbergen.
Voorouders
Ook bekend als de Berner Sennenhond, kunnen Berner Sennenhonden hun voorouders herleiden tot herdershonden in de Zwitserse Alpen. De meeste historici geloven dat het ras afstamt van de mastiff-achtige jachthonden die tijdens de Romeinse expansie meer dan een millennium geleden naar het land werden gebracht en die werden gefokt met lokale herdershonden om de Berner Sennenhonden te maken die we vandaag kennen en waar we van houden.
Gezondheidsproblemen
Helaas zijn Berner Sennenhonden kwetsbaarder voor bepaalde soorten aandoeningen en zelfs kanker dan andere puprassen; meer specifiek heup- en elleboogdysplasie. Dit zijn pijnlijke gewrichtsaandoeningen waarbij de gewrichten niet normaal groeien en zich niet normaal ontwikkelen, dus u moet er op letten en uw Berner Sennenhond regelmatig laten controleren om dit te voorkomen.
Geschikt voor:
Dit ras is geschikt voor bijna elk gezin dat comfortabel is met grote honden. Berner Sennenhonden zijn niet veeleisend in vergelijking met veel andere hondenrassen en zelfs hun relatieve ras, de Bernedoodle. Ondanks hun afstamming als jacht- / herdershond, zijn Berners meer energiezuinige rassen die slechts ongeveer een uur krachtige lichaamsbeweging per dag nodig hebben. Zolang je dat werk erin kunt stoppen en ze goed verzorgd kunt houden, zou een Berner Sennenhond in de nabije toekomst kunnen zijn.
Welk ras past bij jou?
Als je een energiezuinig huis hebt, misschien met kleinere kinderen, is de Bernedoodle waarschijnlijk meer geschikt voor jou. Het is een energiek ras met een over het algemeen kleiner formaat dan de Berner Sennenhond, maar kan enkele gezondheidsproblemen van beide ouders erven.
De Berner Sennenhond is een geweldige hond voor bijna elk huis dat een grote hond nodig heeft. Ze zijn niet bijzonder hyper, hebben een gemiddelde hoeveelheid lichaamsbeweging nodig, maar ze hebben meer regelmatige verzorging en dierenartscontroles nodig om op de hoogte te blijven van mogelijke gezondheidsproblemen.
