Zweedse Vallhunds zijn schattige kleine honden die uit Scandinavië komen. Het zijn kleine, gedrongen, veelzijdige en leuke honden die veel mensen aanspreken. De American Kennel Club noemt de Zweedse Vallhund "een kleine Viking-boerderijhond", en dat is een zeer beknopte samenvatting van dit ras. Voordat iemand wegrent om een nieuwe hond te kopen op basis van een foto die ze online hebben gezien, moeten ze de mogelijke gezondheidsproblemen kennen. Elk hondenras is anders en elk hondenras heeft andere gezondheidsproblemen waarmee u rekening moet houden. De Zweedse Vallhund heeft niet veel gezondheidsproblemen, maar ze hebben wel een aantal belangrijke problemen.
Hier zijn drie gezondheidsproblemen van de Zweedse Vallhund waar je op moet letten, inclusief de beste preventiemethoden en mogelijke behandelingen voor elk probleem.
De 3 Zweedse Vallhund-gezondheidsproblemen
1. Zweedse Vallhund-retinopathie
Zweedse Vallhunds zijn vatbaar voor een specifieke genetische ziekte die de gezondheid van hun ogen aantast. Deze genetische ziekte wordt Zweedse Vallhund-retinopathie genoemd, een soort retinopathie die specifiek dit ras treft. Alle rashonden lopen enig risico op het dragen en doorgeven van specifieke genetische ziekten als gevolg van fokken. Retinopathie is een degeneratieve ziekte die het weefsel aan de achterkant van de Zweedse Vallhund's ogen aantast. In het begin zullen de tekenen zich manifesteren als een slecht zicht bij weinig licht (wanneer honden gewoonlijk uitstekend zien bij weinig licht) en daarna overgaan in nachtblindheid voordat ze totale blindheid bereiken.
Preventie
Aangezien de Zweedse Vallhund-retinopathie een genetische aandoening is, is de enige manier om het echt te voorkomen het uitvoeren van genetische screenings en het voorkomen dat er honden worden gefokt die potentiële dragers van de ziekte zijn. Gelukkig is er volgens de American Kennel Club in 2017 een genetische test voor de oogziekte ontwikkeld. Dit betekent dat verantwoordelijke fokkers toegang hebben tot de hulpmiddelen die ze nodig hebben om te screenen op en voorkomen van Zweedse Vallhund-retinopathie.
Behandeling
Helaas zijn er tot nu toe geen effectieve behandelingen voor Zweedse Vallhund-retinopathie. Er zijn enkele niet-klinische gegevens die suggereren dat bepaalde supplementen de gezondheid van het netvlies kunnen helpen versterken, maar geen enkele studie heeft deze bevindingen bevestigd. Als je eindigt met een Zweedse Vallhund met retinopathie, zul je gewoon hun leven moeten managen als ze hun gezichtsvermogen beginnen te verliezen. Het goede nieuws is dat veel honden zich kunnen aanpassen aan het verlies van een van hun zintuigen op manieren die mensen vaak verbazen. Zolang u zich aan een routine houdt en niet naar een nieuwe locatie verhuist, heeft uw Zweedse Vallhund een goede kans om gracieus over te gaan naar een huisdier met een visuele beperking.
2. Heupdysplasie
Heupdysplasie is een misvorming die optreedt tijdens de groei van een hond. Heupdysplasie treedt op wanneer de kop van de heup en de kom niet in gelijke mate groeien. In de meeste gevallen resulteert dit in laksheid of losheid van de heupen, wat later in het leven vaak leidt tot degeneratieve gewrichtsaandoeningen. Zweedse Vallhunds zijn vatbaar voor het krijgen van heupdysplasie, samen met een groot aantal andere hondenrassen.
Een van de belangrijkste tekenen van heupdysplasie is zwakte in de achterbenen, wat het vermogen van de Zweedse Vallhund om op te staan en te bewegen kan beïnvloeden. Het kan zich ook manifesteren als pijn in de heupgewrichten. Als u deze symptomen ziet, dient u uw dierenarts te raadplegen, omdat heupdysplasie bijna altijd moet worden behandeld.
Preventie
De beste manier om heupdysplasie te voorkomen, is door er tijdens het fokproces op te screenen. Heupdysplasie is een genetische aandoening die sterk wordt beïnvloed door omgevingsfactoren zoals voeding, lichaamsbeweging en groeisnelheid. Een gerenommeerde fokker moet screenen op genetische gezondheidsproblemen, zoals heupdysplasie, en ervoor zorgen dat hun puppy's geen hoog risico lopen om de ziekte te ontwikkelen.
Behandeling
Dierenartsen kunnen heupdysplasie snel opsporen tijdens een routineonderzoek, vooral als je ze laat weten of je tekenen hebt gezien die wijzen op de ziekte. Zodra heupdysplasie is vastgesteld, wordt een behandelplan opgesteld en uitgegeven. In de meeste gevallen wordt heupdysplasie behandeld door de fysieke belasting van uw hond te beheersen, de gezondheid van de gewrichten te versterken en pijn te beheersen.
Honden doen het veel beter met heupdysplasie als ze een gezond gewicht hebben, dus uw dierenarts kan uw hond op een hondendieet zetten. Ze kunnen ook speciaal voedsel of supplementen aanbevelen die de gezondheid en kracht van gewrichten helpen ondersteunen. Ten slotte kunnen pijnstillers worden voorgeschreven als de ziekte zo ver is gevorderd dat uw hond chronische pijn heeft.
Helaas is er geen remedie voor heupdysplasie, omdat het een afwijking is van de structuur van de heup zelf. Bij de behandeling draait alles om management naarmate uw hond ouder wordt.
3. Luxerende Patella
Een patellaluxatie is een aandoening waarbij de knieschijf van een hond uit zijn plaats springt als er op een bepaalde manier druk wordt uitgeoefend. Er zijn vier graden van patellaluxatie die in ernst toenemen van één tot vier (I-IV). Graad I luxerende patella's zijn vaak erg mild, terwijl Graad IV luxaties slopend kunnen zijn. Zweedse Vallhunds lopen een licht risico om deze aandoening te ontwikkelen, en het komt vaker voor bij Zweedse Vallhunds met heupdysplasie. Als een hond heupdysplasie heeft, zijn ze al niet goed uitgelijnd, en deze verkeerde uitlijning kan ervoor zorgen dat de gang van uw hond krombenig wordt, wat een luxerende patella kan veroorzaken.
Preventie
Als een patellaluxatie verband houdt met aangeboren of genetische problemen, zoals heupdysplasie of een misvorming van het bot van de knie zelf, dan is er geen echte manier om dit te voorkomen. In sommige gevallen is een luxerende patella echter te wijten aan zwakte in het ligament en de spierstructuur van de knie. In dat geval kunt u een luxerende patella voorkomen door ervoor te zorgen dat uw Zweedse Vallhund op een gezond gewicht blijft (20-35 pond) en regelmatig oefeningen met lage intensiteit en lage impact uitvoert. Een gezond gewicht en lichaamsbeweging helpen de knieën en de spieren in de benen sterk te houden, wat luxatie helpt voorkomen.
Behandeling
Afhankelijk van de ernst van de patellaluxatie zijn er verschillende behandelingen. Fysiotherapie kan helpen bij veel kleine problemen die verband houden met een luxerende patella. Uw dierenarts kan ook gewrichtssupplementen voorschrijven die gericht zijn op de gebieden in de knie die vatbaar zijn voor verzwakking. Als de luxatie ernstig is, kunnen sommige dierenartsen een operatie voorstellen om het probleem te verhelpen. Maar een operatie kan duur zijn en brengt zijn eigen risico's met zich mee. Als u patellaluxatie niet goed behandelt, kan dit leiden tot artritis die kan voortschrijden totdat deze invaliderend is.
Een goede fokker is goud waard
Aangezien alle meest alarmerende gezondheidsproblemen bij Zweedse Vallhunds verband houden met genetica en dus verband houden met fokken, is een ethische, verantwoordelijke en gerenommeerde fokker van onschatbare waarde. Goede fokkers zouden hun Zweedse Vallhund-ouders moeten screenen op deze genetische ziekten. Een genetisch panel zal een fokker laten weten of een hond het risico loopt retinopathie en heupdysplasie te ontwikkelen (wat kan leiden tot luxerende patella). Een verantwoordelijke fokker zal ervoor zorgen dat er niet gefokt wordt met honden die een zorgwekkend genetisch panel hebben.
Helaas zijn niet alle fokkers gerenommeerd of verantwoordelijk. Als u op zoek bent naar een bij de American Kennel Club geregistreerde Zweedse Vallhund, zult u waarschijnlijk via een fokker moeten gaan. Zorg ervoor dat de fokker die je gebruikt een goede reputatie heeft en zijn honden actief screent op genetische problemen.
Een goed gefokte Zweedse Vallhund zou ongelooflijk gezond moeten zijn en weinig tot geen risico lopen om deze ziekten te ontwikkelen.
Conclusie
Zweedse Vallhunds zijn over het algemeen zeer gezonde honden. Ze lopen risico op een paar genetische problemen die gemakkelijk kunnen worden gescreend en uitgefokt door gerenommeerde fokkers. Zelfs als je een Vallhund hebt met een van deze problemen, kunnen ze nog steeds een lang en gezond leven leiden met de juiste preventie, diagnose en behandeling.
