Het verkennen van de wereld om hen heen maakt deel uit van de aard van uw hond, maar zowel nieuwsgierigheid als prooidrift kunnen uw hond voor dilemma's brengen, vooral als het om dieren in het wild gaat. We weten dat er enkele beestjes zijn, groot en klein, die een gevaar kunnen vormen voor onze pups. Dus, hoe zit het met kikkers? Zijn ze giftig voor honden?
Als je hond is aangereden met een kikker, raak dan niet in paniek. Hoewel alle kikkers huidafscheidingen produceren als verdedigingsmechanisme tegen roofdieren, vormen de meeste geen significant risico voor uw hond. Dat gezegd hebbende, sommige kunnen zeer gevaarlijk zijn, dus identificeer de soort en neem contact op met uw dierenarts, indien nodig, zou in deze situatie bovenaan uw doe-lijst moeten staan. Blijf lezen voor meer informatie.
Kikker-/padvergiftiging bij honden
Er kan enige verwarring zijn tussen kikkers en padden, dus het is belangrijk om te weten dat padden een subclassificatie zijn van kikkers, wat betekent dat alle padden kikkers zijn, maar niet alle kikkers padden. Gif is een algemeen chemisch verdedigingsmechanisme in de natuur en de meeste amfibieën, waaronder kikkers, produceren verschillende chemische afscheidingen van de huid om zichzelf te beschermen tegen roofdieren.1
De gifstoffen die door de huidklieren van een kikker worden geproduceerd, variëren afhankelijk van de soort. Als het op vergiftiging aankomt, zijn de meeste soorten slechts licht giftig, maar er zijn twee soorten padden in de Verenigde Staten die ernstige vergiftiging kunnen veroorzaken en mogelijk levensbedreigend zijn voor uw hond.\
Meest giftige paddensoort in de Verenigde Staten
Padden zijn giftig in alle levensfasen. Het goede nieuws is dat de gevaarlijkste paddensoorten een zeer beperkt verspreidingsgebied hebben in de Verenigde Staten. Als u zich echter binnen het oorspronkelijke bereik van een van de volgende soorten padden bevindt en uw hond er een is tegengekomen, moet u onmiddellijk contact opnemen met uw dierenarts.
Beide van de volgende padden zijn ongelooflijk giftig, en dit zou als een medisch noodgeval worden beschouwd en een snelle behandeling is vereist.
Cane Toad (Rhinella marina)
Ook bekend als de gigantische neotropische pad of zeepad, de rietpad is inheems in Zuid-Amerika en strekt zich uit door Midden-Amerika en omhoog naar het zuiden van Texas. Ze zijn ook geïntroduceerd in andere gebieden, waaronder Florida, Hawaï, de Caribische eilanden, Guam, de Filippijnen, Papoea-Nieuw-Guinea en Australië.
Deze terrestrische padden bewonen de open graslanden en bossen en bereiken een lengte van 15 tot 20 cm. Ze produceren een zeer giftige huidafscheiding die bekend staat als bufotoxine. Dit toxine kan ernstige ziekte en dood veroorzaken bij zowel inheemse dieren in het wild als gedomesticeerde huisdieren als ze de pad bijten of opeten. Ze zijn ook giftig voor mensen en kunnen de huid en ogen verbranden van degenen die ze proberen aan te pakken.
Colorado rivierpad (Incilius alvarius)
De pad uit de Colorado-rivier, ook bekend als de Sonoran Desert-pad, komt oorspronkelijk uit het zuidwesten van de Verenigde Staten en Noord-Mexico. Hoewel hun verspreidingsgebied in de Verenigde Staten vrij beperkt is, moeten degenen die van Centraal Arizona tot het zuidwesten van New Mexico leven, voorzichtig zijn met deze soort.
Net als de rietpad zijn ze een van de grootste paddensoorten in Noord-Amerika, met een lengte tot 7 inch of meer. Ze bewonen de graslanden, dorre laaglanden in de woestijn en bergkloven binnen hun oorspronkelijke verspreidingsgebied. Ze produceren zeer giftige huidafscheidingen die giftig zijn voor zowel mensen als dieren die ermee in contact komen. Deze gifstoffen bevatten ook psychoactieve eigenschappen en kunnen ernstige ziekte en dood bij honden veroorzaken.
Wat veroorzaakt paddenvergiftiging?
Zoals gezegd scheiden padden giftige stoffen af via klieren op hun huid. Deze stoffen worden in grotere hoeveelheden uitgescheiden wanneer het dier zich bedreigd voelt. Wanneer een pad wordt gelikt of gegeten, worden deze gifstoffen geabsorbeerd door slijmvliezen of open wonden, wat resulteert in vergiftiging. Als uw hond water met eieren drinkt, of zelfs een kom waar een pad in heeft gezeten, kan er ook vergiftiging optreden.
Tekenen van paddenvergiftiging
Als je in een gebied woont of een gebied bezoekt met deze giftige padden en je hond ermee in contact is gekomen, moet je onmiddellijk contact opnemen met je dierenarts of een dierenkliniek in de buurt. Vroeg ingrijpen van de kant van de eigenaar is erg belangrijk en kan het verschil maken tussen leven en dood.
Dit omvat het verwijderen van zoveel mogelijk gif uit de mond en huid van uw hond door deze met koud water te spoelen terwijl u werkt aan het zoeken naar snelle veterinaire zorg.
De klinische symptomen ontwikkelen zich vaak snel en omvatten:
- Overmatig kwijlen
- Vocaliseren
- Braken
- Diarree
- Schuimend bij de mond
- Rode slijmvliezen
- Pawing bij de mond
- Verhoogde hartslag
- Abnormaal hartritme
- Desoriëntatie
- Verlies van coördinatie
- Bevingen
- Aanvallen
- Samenvouwen
Behandeling en prognose
Aangezien blootstelling aan een pad met bufotoxine een medisch noodgeval is, moeten eigenaren onmiddellijk hulp zoeken. Het gif uit de mond of huid spoelen met veel water moet meteen worden gedaan terwijl u eraan werkt om uw hond naar de dierenkliniek te brengen.
Behandeling omvat ondersteunende zorg zoals:
- Intraveneuze (IV) vloeistoftherapie– om uitdroging en verstoorde elektrolytenbalans te corrigeren.
- Temperatuurregeling –om de normale lichaamstemperatuur te behouden.
- Anti-epileptica – om epileptische aanvallen indien nodig onder controle te houden.
- Anti-aritmische therapie – om hartritmestoornissen onder controle te houden.
- Anti-emetica – om braken onder controle te houden als dat nodig is.
Prognose voor padvergiftiging hangt af van de ernst en hoe snel de behandeling wordt gegeven. Honden die slechts milde, plaatselijke irritatie ontwikkelen, hebben vaak een goede prognose. Aan de andere kant hebben honden die ernstigere klinische symptomen ontwikkelen, zoals epileptische aanvallen of hartritmestoornissen, een slechtere prognose.
Met een snelle en vroege behandeling kunnen sommige honden met padvergiftiging volledig herstellen, maar in gevallen waarin honden zijn blootgesteld aan een rietpad of Colorado River-pad en de behandeling wordt uitgesteld of vermeden, zijn de sterftecijfers erg hoog.
De 6 tips om je hond te beschermen tegen paddenvergiftiging
1. Aarzel nooit om uw dierenarts te bellen
Elke keer dat u zich zorgen maakt over de gezondheid van uw hond, dient u contact op te nemen met uw dierenarts. Als het gaat om lokale dieren in het wild, is uw dierenarts goed op de hoogte van mogelijke gevaren in uw regio en kan hij u de beste begeleiding bieden. Als uw dierenarts geen after-hours-diensten aanbiedt, houd dan contactinformatie bij de hand voor een plaatselijke spoedkliniek die 24 uur per dag open is.
2. Houd toezicht op uw hond terwijl hij buiten is
Het is belangrijk om uw hond goed in de gaten te houden, vooral in gebieden die bekend staan als leefgebieden voor giftige of giftige dieren in het wild. Houd uw hond aangelijnd, zodat u meer controle heeft over waar hij heen gaat en wat hij aan het verkennen is, tenzij u zich in een veilig omheind gebied bevindt. Als uw hond niet is aangelijnd, houd hem dan goed in de gaten en let op waar hij aan begint.
3. Houd voer- en drinkbakken binnen
Padden worden aangetrokken door water en zullen er ook hun eieren in leggen. Uw hond loopt het risico op vergiftiging als hij water met eieren drinkt, of zelfs uit een waterbak waar een giftige pad in heeft gezeten. De beste manier om dit te voorkomen als u woont of momenteel in een gebied bent waar de rietpad of de pad uit de Colorado-rivier is inheems, houdt alle voedsel- en waterbakken binnen en houdt toezicht op het drinkwater als hij buiten is.
4. Breng je hond 's nachts of na een regenbui naar binnen
Padden zijn het meest actief 's nachts en direct na een regenbui. Als je in een gebied woont met gevaarlijkere paddensoorten, zorg er dan voor dat je je hond bij het vallen van de avond of na regen binnenbrengt om ervoor te zorgen dat ze veilig binnen zijn tijdens de meest actieve tijd van hun pad.
5. Houd je tuin schoon
Padden verstoppen zich overdag vaak onder puin, struiken en verschillende voorwerpen om direct zonlicht te vermijden. Als je tuin vol schuilplaatsen is, is de kans groter dat padden zich ergens verstoppen. In gebieden waar sterk giftige padden voorkomen, moet je ervoor zorgen dat je tuin vrij is van mogelijke schuilplaatsen of dat je ze regelmatig controleert om een onaangename ontmoeting te voorkomen.
6. Overweeg een barrière
In gebieden waar grote hoeveelheden gevaarlijke padden zijn, kunt u draadgaas afschermingen overwegen om te voorkomen dat ze bepaalde delen van uw tuin betreden, vooral die waar uw huisdieren vaak komen. Het moet de juiste hoogte hebben om te voorkomen dat ze over het hek klimmen.
Conclusie
Kikkers scheiden een giftige stof af van hun huid om zichzelf te beschermen tegen roofdieren. Gelukkig zullen de meeste kikkers en padden in de Verenigde Staten slechts milde klinische symptomen veroorzaken. Als u zich echter in een gebied bevindt dat wordt bewoond door de rietpad of de pad uit de Colorado-rivier, zijn deze twee soorten ongelooflijk gevaarlijk voor honden en is contact met een van beide een medisch noodgeval. Neem altijd contact op met uw dierenarts als u zich zorgen maakt over iets waarmee uw hond in contact is gekomen, of als hij ongebruikelijke tekenen ervaart.
