Honden staan bekend om hun scherpe reukvermogen, dat mensen voor veel banen gebruiken. Een daarvan is het opsnuiven van kadavers of dode lichamen. Deze honden zijn getraind om menselijke resten te lokaliseren om wetshandhavers te helpen, of het nu gaat om het sluiten van een zaak, het sluiten van een gezin of het vangen van een gevaarlijke crimineel.
De kracht van de hondenneus
Mensen vertrouwen al eeuwenlang op de kracht van de hondenneus. We hebben honden gebruikt om voortvluchtigen op te sporen, vermiste personen te vinden, drugs of bommen op te sporen en meer.
Dit komt allemaal door het acute reukvermogen van de hond. Mensen hebben ongeveer zes miljoen geurreceptoren, maar een hond heeft 200 tot 300 miljoen geurreceptoren. En de geurgebieden van hun hersenen zijn ongeveer 40 keer groter dan die van een mens.
De ontwikkeling van kadaverhonden
Ondanks hun ongelooflijke reukvermogen bestaat het gebruik van kadaverhonden nog maar een paar decennia. In de jaren zeventig, tijdens de oorlog in Vietnam, dachten legeronderzoekers na over de banen die honden konden uitvoeren. New York State Trooper Ralph Suffolk Jr., een bloedhondengeleider, werkte samen met het Military Animal Science-programma van het Southwest Research Institute in San Antonio om te testen hoe goed honden hun reukvermogen konden gebruiken voor onze doeleinden.
Suffolk trainde een gele Labrador Retriever als de eerste "lichaamshond", die nu bekend staat als een "lijkhond".
Van daaruit ontwikkelde Andrew Rebmann, een co-auteur van het Cadaver Dog Handbook, trainingsprogramma's voor kadaverhonden. Hoewel hij niet betrokken was bij het K9-handlerprogramma, raakte hij in de jaren zeventig betrokken bij de training van kadaverhonden.
Met behulp van cadaverine en putrescine, twee chemicaliën geproduceerd door ontbindende lijken, trainde Rebmann zijn eerste kadaverhond, Rufus, om de geur van de dood op te sporen. Deze chemicaliën worden nog steeds gebruikt om lijkhonden te trainen om lijken te vinden. De eerste grote vondst van Rufus was het lichaam van een vermoorde vrouw, 1,20 meter lang, bedekt met kalk en begraven onder een betonnen patio.
Sindsdien is het gebruik van kadaverhonden belangrijk geweest bij vermissingen, moordzaken en rampenherstel. Hoewel wetshandhavers nu meer instrumenten tot hun beschikking hebben, is een hond een cruciale aanvulling op deze methoden.
Hoe nauwkeurig zijn kadaverhonden?
Studies hebben uitgewezen dat kadaverhonden 95% accuraat zijn in hun werk. Ze kunnen zelfs overblijfselen tot 4,5 meter onder de grond en bijna 30 meter onder water ruiken. Soms hebben ze alleen een druppel bloed of een stukje bot nodig.
Kadaverhonden kunnen ook het verschil detecteren tussen menselijke en dierlijke resten in hun aangewezen gebied, dat een oppervlakte van 0,5 vierkante mijl kan beslaan. Ze kunnen niet alleen sterke geuren ruiken, maar ze kunnen ook de geur van zieke of ontbindende dieren negeren terwijl ze zich richten op de specifieke geur van een overleden mens.
Beter nog, een kadaverhond kan geurresten detecteren, of de geur die achterblijft nadat een lichaam of lichaamsdeel ergens is achtergelaten. Dit is handig bij onderzoeken naar moordzaken, aangezien een moordenaar een lichaam kan verplaatsen.
Hoe worden kadaverhonden getraind?
Kadaverhonden hebben ongeveer 1.000 uur training nodig voordat ze in staat zijn tot veldwerk. Dit is meer training dan veel banen die door mensen worden uitgevoerd.
Mensen ruiken tijdens hun leven uniek vanwege de unieke bacteriën op elk van ons lichaam. Maar bij de dood ruiken alle mensen hetzelfde (min of meer). We hebben ook een unieke geur die aanzienlijk verschilt van andere overleden dieren dan een varken.
Kadaverhonden wordt geleerd om de dood te ruiken in verschillende stadia van ontbinding en voor verschillende soorten. Trainers gebruiken verschillende hulpmiddelen om kadaverhonden te trainen, waaronder:
- Ontbindingsgeuren in flessen voor recent overledenen, post-rotting en verdrinking
- Bodemmonsters met ontbindingsresten, bekend als adipocere, die in de grond blijven hangen nadat het lichaam is verdwenen
- Ontbindende weefsels verkregen van keuringsartsen of artsen
- Weefselmonsters van mensen, zoals bloederig verband van een kleine wond die is gedoneerd
Kadaverhonden versus opsporingshonden
Hoewel een speurhond vaak onder dezelfde noemer v alt, verschilt hij van een kadaverhond. Deze honden worden gebruikt om specifieke stoffen op te sporen, zoals explosieven, illegale drugs, valuta, bloed, resten van wilde dieren of uitwerpselen en andere smokkelwaar zoals illegale elektronica.
Er kan enige overlap zijn, maar jachthonden die op zoek zijn naar wild, zoekhonden die zoeken naar vermiste mensen (levend en dood) en specifieke kadaverhonden worden over het algemeen niet als speurhonden beschouwd.
Samen met wetshandhavers kunnen speurhonden nuttig zijn voor natuurbiologen en natuurbeschermingswetenschappers om invasieve soorten te vinden of monsters te verzamelen van kritieke soorten. In de medische industrie kunnen speurhonden worden gebruikt om geuren te detecteren die verband houden met medische aandoeningen zoals kanker bij levende mensen.
Conclusie
Kadaverhonden zijn een belangrijke troef voor wetshandhavers om te helpen bij onderzoeken en herstel. Deze honden zijn toegewijde professionals die bijna twee jaar intensief trainen om effectief te worden in het veld. Hoewel ze een essentiële dienst leveren aan de mensheid, aan de hond, is het ook een baan die erg leuk is!
