Colloïdaal zilver is een suspensie van kleine zilverdeeltjes in een medium zoals water, een gel of een crème. Deze remedie zou gezondheidsvoordelen hebben en wordt al eeuwenlang gebruikt als alternatieve therapie. Colloïdaal zilver wordt echter als controversieel gezien vanwege de onveilige status die de FDA geeft en het dubieuze gebruik ervan in de moderne geneeskunde. Maar hoe verhoudt dit zich tot diergeneeskunde? Kan colloïdaal zilver voor honden worden gebruikt? Is het veilig? Dit artikel onderzoekt de veiligheid, het gebruik en de risico's van colloïdaal zilver voor honden.
Hoe werkt het?
Degenen die geloven in de voordelen van colloïdaal zilver beweren dat het antibacteriële eigenschappen heeft die infecties kunnen bestrijden, vooral als het plaatselijk op de huid wordt aangebracht. De werking van colloïdaal zilver is echter nooit bewezen. De theorie is dat het zilver in de suspensie zich aan verschillende bacteriën zal hechten door zich te verbinden met het eiwit op hun celwanden en de bacteriën te deactiveren.
Hierdoor kunnen de zilverionen de cellen zelf binnendringen, waar ze het DNA van de bacterie kunnen beschadigen en hun dood kunnen veroorzaken. Er wordt ook gespeculeerd dat zilver op dezelfde manier een eiwit in virussen kan inactiveren. Sommige diepgaande studies hebben de eigenschappen van colloïdaal zilver onderzocht en onderzoek suggereert dat het enkele antibacteriële en antiseptische eigenschappen heeft. Dit wordt echter in de meeste gevallen niet als voldoende bewijs beschouwd voor de FDA.
Er is één onderzoek geweest waaruit bleek dat colloïdaal zilver, wanneer het plaatselijk op de huid werd aangebracht, effectief was in het voorkomen van infecties door bacterieklonten, biofilm genaamd. Topisch colloïdaal zilver is heilzaam voor mensen wanneer het op wonden of brandwonden wordt aangebracht om infecties te voorkomen, maar zelfs de topische toepassing van colloïdaal zilver staat ter discussie.
Er kon slechts één studie worden gevonden bij het onderzoeken van dit artikel waarin wordt verwezen naar het gebruik van colloïdaal zilver in de diergeneeskunde. Daarom wordt colloïdaal zilver niet gebruikt in de diergeneeskunde en is het alleen verkrijgbaar in vrij verkrijgbare producten.
Wat zijn de verschillende soorten colloïdaal zilver?
Colloïdaal zilver is er in verschillende vormen, waaronder lokale en orale innamepreparaten.
Topicale preparaten van colloïdaal zilver omvatten:
- Crèmes
- Zalf
- Geïmpregneerde zwachtels (zwachtels met al colloïdaal zilver erop)
- Gel
Orale preparaten van colloïdaal zilver omvatten:
- Drops
- Voedingsadditieven
- Tablets
- Capsules
- Sprays
Deze vormen van colloïdaal zilver worden vaak andere namen genoemd zoals zilver hydrosol zilver of zilverwater. Ze zijn online te vinden of in holistische gezondheidswinkels voor huisdieren. Onthoud dat geen van deze gereguleerd is en dat de hoeveelheid colloïdaal zilver enorm kan variëren, zelfs tussen partijen van hetzelfde product. Sommige bevatten zeer lage concentraties colloïdaal zilver, meestal variërend van 10 tot 30 delen per miljoen.
Waarom wordt colloïdaal zilver gebruikt voor honden?
Er zijn allemaal meldingen gedaan van colloïdaal zilver voor de behandeling van kanker, huidaandoeningen, spijsverteringsproblemen en problemen waarmee honden vaak worden geconfronteerd, zoals allergieën. Studies waarnaar hierboven wordt verwezen, bespreken de effectiviteit van actueel colloïdaal zilver bij het genezen van lastige verwondingen zoals brandwonden. Er zijn echter niet genoeg onderzoeken gedaan om het gebruik van colloïdaal zilver in de diergeneeskunde toe te staan.
Zelfs in de menselijke geneeskunde heeft geen enkele studie het gebruik van colloïdaal zilver (vooral via inname) voor de behandeling van een van deze ziekten ondersteund. Bovendien is de diergeneeskunde zo geavanceerd dat alle voordelen die een hond zou kunnen krijgen van colloïdaal zilver, veel effectiever en veiliger kunnen worden gerepliceerd met behulp van moderne antibiotica en andere behandelingen.
De risico's van het gebruik van colloïdaal zilver voor uw hond wegen zwaarder dan de vermeende voordelen. Hoewel colloïdaal zilver en zijn verschillende vormen op grote schaal op internet worden verspreid, is het beter om niet het risico te lopen uw hond nog meer schade toe te brengen als deze een gezondheidsprobleem heeft. Zoals elk medicijn, als u colloïdaal zilver op uw hond wilt proberen, bespreek dit dan met uw dierenarts voordat u een keuze maakt.
Risico's van het gebruik van colloïdaal zilver bij honden
Topisch colloïdaal zilver brengt niet zoveel risico's met zich mee als oraal colloïdaal zilver. Topisch gebruikt, tenzij uw hond actief het colloïdaal zilver aflikt, is het onwaarschijnlijk dat dit significante problemen veroorzaakt. Omdat het echter niet door de FDA is goedgekeurd, raden we af om colloïdaal zilver op uw hond te gebruiken.
Het is wanneer colloïdaal zilver wordt ingenomen dat het een risico wordt. Colloïdaal zilver is giftig en veroorzaakt niet alleen schade aan organen en andere systemen in het lichaam, maar kan ook het delicate microbioom in de darmen van uw hond beschadigen. Dit kan spijsverteringsproblemen veroorzaken, zoals braken en diarree, waarvan sommige langdurig kunnen zijn, en het kan ook hun DNA aantasten.
Toxiciteit
In extreme gevallen kan de toxiciteit van colloïdaal zilver orgaanschade en zelfs de dood veroorzaken. Door de opeenhoping van zilveren nanodeeltjes in de organen (waaronder de nieren, hersenen, lever, longen en milt), kan schade aan al deze en meer optreden. Neurologische problemen, waaronder epileptische aanvallen, en problemen met spierbewegingen en orgaanfuncties kunnen voorkomen. Zelfs misvormingen kunnen optreden bij dieren die worden blootgesteld aan hoge niveaus van colloïdaal zilver.
Ik heb gehoord dat colloïdaal zilver je hond blauw kan maken! Is dit waar?
Een van de vele dingen die herhaaldelijk naar voren komen als we het hebben over colloïdaal zilver, is een aandoening die Argyria wordt genoemd. Argyria wordt veroorzaakt door de opeenhoping van zilver in het lichaam, dat zich afzet in de huid, waardoor deze blauw wordt. Naast afzettingen in de huid kan zilver zich ophopen in andere lichaamssystemen, zoals de lever, nieren en darmen.
Er moeten grote hoeveelheden zilver worden ingenomen om dit te veroorzaken, maar omdat de hoeveelheid zilver in colloïdaal zilverpreparaten voor huisdieren niet gereguleerd is, bestaat de kans dat de dosering hoog genoeg is om argyrie bij uw hond te veroorzaken.
Drug Interactions
Als uw hond andere medicijnen gebruikt, wordt sterk afgeraden om hem colloïdaal zilver te geven. Colloïdaal zilver heeft een wisselwerking met verschillende medicijnen die honden gebruiken, zoals levothyroxine voor schildklieraandoeningen en andere antibiotica, zoals penicilline. Als colloïdaal zilver tegelijkertijd wordt ingenomen, kunnen deze medicijnen niet meer werken zoals zou moeten.
Veelgestelde vragen (FAQ's)
Sommige alternatieven voor colloïdaal zilver gebruiken ook zilver, maar ze hebben verschillende zilverionen, wat betekent dat de effecten en acties van het zilver anders zijn. Wondverbanden bevatten bijvoorbeeld zilversulfadiazine, een ander nanomateriaal van zilver.
Zilversulfadiazine is effectief bij het voorkomen van infectie bij wonden en brandwonden of na complexe procedures zoals huidtransplantaties bij mensen. Deze zijn onderzocht en verschillen van colloïdaal zilver. Hoewel zilververbanden tegenwoordig nog steeds in de geneeskunde worden gebruikt, zijn er meer behandelingen beschikbaar die even effectief of zelfs effectiever zijn.
Hoe kan colloïdaal zilver nog steeds worden verkocht als het gevaarlijk is?
Colloïdaal zilver kan nog steeds worden verkocht omdat het wordt gebrandmerkt als homeopathisch middel of als voedingssupplement, wat betekent dat het niet door de FDA is geregistreerd en dat ook niet hoeft te zijn. Dit geldt ook voor colloïdaal zilver dat op de veterinaire markt wordt gebracht; omdat het wordt geclassificeerd als een alternatieve therapie of een supplement, hoeft het niet gereguleerd te worden.
Conclusie
Het komt erop neer dat colloïdaal zilver onveilig is voor honden. Colloïdaal zilver heeft enkele gerapporteerde voordelen, met name voor plaatselijke toepassingen zoals het genezen van brandwonden. Er zijn echter effectievere behandelingen beschikbaar, vooral met de vooruitgang in de diergeneeskunde. Daarom zullen honden die lijden aan brandwonden of andere huidaandoeningen specifieke, door dierenartsen goedgekeurde behandelingen krijgen voorgeschreven.
Het is nooit een goed idee om uw hond colloïdaal zilver oraal te geven, aangezien zelfs preparaten die voor dierlijke consumptie worden verkocht, enorm verschillende niveaus van colloïdaal zilver kunnen bevatten. Totdat er meer onderzoek is gedaan naar het gebruik van colloïdaal zilver in de veterinaire wereld, wordt het niet aanbevolen om het in welke vorm dan ook aan uw hond te geven. Als u uw hond medicatie wilt geven, raadpleeg dan uw dierenarts.
