Is je kat de laatste tijd begonnen met niezen, jeuken of krabben? Misschien hebben ze zichzelf onophoudelijk verzorgd of gebeten? Er kunnen verschillende oorzaken van dit gedrag zijn, maar een veel voorkomende, maar verrassende oorzaak is dat katten allergieën kunnen hebben! Sommige eigenaren van gezelschapsdieren vragen misschien: "Kunnen katten allergisch zijn voor andere katten?"Het korte antwoord is nee
Dokter Meagan Painter, een board-gecertificeerde veterinaire dermatoloog zegt dat het "Niet echt iets is dat we hebben kunnen aantonen en/of niet iets is waarop we testen."
Maar katten hebben veel andere bewezen allergieën. Dus, wat zijn ze? Lees verder voor meer informatie!
Allergieën en Feline Atopisch Syndroom (FAS)
Een allergie is een aandoening waarbij het immuunsysteem van het lichaam in overdrive gaat als reactie op een bepaalde stof, een antigeen genaamd. Het lichaam wordt in wezen overgevoelig voor dit antigeen dat het als vreemd bestempelt en histamine afgeeft. Dit kan een kettingreactie veroorzaken en verschillende bijwerkingen die worden gezien bij een allergische reactie, zoals jeuk en ontsteking.
Feline Atopisch Syndroom (FAS) is een nieuwere, meer algemene term die wordt gebruikt om allergische aandoeningen bij katten te beschrijven die de huid, het maagdarmkanaal en/of het ademhalingssysteem aantasten. Onder deze overkoepelende term vallen verschillende allergische aandoeningen, waaronder dermatitis door vlooienallergie (FAD), atopische huidziekte bij katten (FASS), voedselallergie bij katten (FFA) en astma bij katten. Hieronder gaan we dieper in op elk van deze ziekten afzonderlijk.
1. Vlooienallergie dermatitis bij katten (FAD)
Vlooienallergie dermatitis treedt op wanneer een kat een overgevoeligheidsreactie heeft op eiwitten in vlooienspeeksel. Ctenocephalides felis, ook bekend als de "kattenvlo", is de meest voorkomende vlooiensoort die verantwoordelijk is voor vlooienbeten en vlooienallergiedermatitis veroorzaakt bij zowel katten als honden. Niet-allergische dieren kunnen af en toe krabben door vlooien, maar dieren met een allergie zullen een veel sterkere respons vertonen. Bij katten die allergisch reageren op vlooienspeeksel, kan soms zelfs een enkele vlooienbeet een extreme reactie van de kat veroorzaken.
Vaak kunnen symptomen van vlooienallergiedermatitis bij katten een jeukend, ontstoken lichaam, kauwen, likken en haaruitval zijn. Deze symptomen zijn vaak geconcentreerd in gebieden langs het hoofd, de nek, de onderkant van de buik en de onderrug van het lichaam. Kleine puistjesachtige bultjes met korstvorming (miliaire dermatitis genoemd) komen zeer vaak voor, en rode zweren of plaques kunnen ook voorkomen. Bij onderzoek kan men vlooien of hun uitwerpselen (vlooienpoep genoemd) als bewijs zien, maar dat hoeft niet altijd het geval te zijn.
Soms is een diagnose simpelweg gebaseerd op de geschiedenis, de laesies die bij het onderzoek zijn gezien en een goede reactie op vlooienbehandeling en -bestrijding. Huid- of bloedtesten op allergie kunnen een optie zijn, maar het is niet altijd onfeilbaar en kan beter worden geïnterpreteerd in combinatie met positieve klinische symptomen.
Behandeling is veelzijdig; medicijnen zijn nodig om de getroffen kat verlichting te bieden in de krab-jeukcyclus en om vlooien onder controle te houden (zowel op het huisdier als in de omgeving) om toekomstige problemen te voorkomen. Medische therapie met antihistaminica kan in een klein percentage van de gevallen nuttig zijn, maar de behandeling is meestal succesvol met corticosteroïden. Secundaire huidinfecties, indien aanwezig, moeten ook worden behandeld.
Er zijn tal van opties voor vlooienbestrijding voor het getroffen huisdier en voor andere huisdieren in het huishouden. Sommige van deze opties omvatten spot-on-behandelingen, orale medicatie, halsbanden en sprays. Uw dierenarts kan verschillende opties bespreken en u helpen bepalen wat het beste is voor de situatie van u en uw huisdier. Omgevingscontrole zal ook essentieel zijn en moet overal plaatsvinden waar de kat zijn tijd doorbrengt, of het nu binnen is (zoals bedden, meubels, tapijt, enz.).) en/of buiten.
2. Voedselallergie voor katten (FFA)
Voedselallergie voor katten treedt op bij katten wanneer overgevoeligheid optreedt als gevolg van een product in het voedsel dat ze eten. Het belangrijkste symptoom dat wordt waargenomen, is jeuk aan het lichaam, die zich vaak concentreert rond het hoofd en de nek en die in alle seizoenen constant voorkomt1 Als reactie op de jeuk zal er waarschijnlijk zelftrauma optreden. Netelroos, korsten, dikke of ontstoken huid en haaruitval kunnen allemaal voorkomen. Soms is er ook een secundaire bacteriële of schimmelinfectie aanwezig. Naast huidsymptomen kunnen er ook gastro-intestinale symptomen zijn, zoals braken, diarree, gebrek aan eetlust of gewichtsverlies.
Bij katten zijn enkele van de meest voorkomende voedselallergenen vis, rundvlees en kip. Verrassend genoeg kan een kat een allergie ontwikkelen voor voedsel dat ze al een lange tijd eten. Helaas is er geen eenvoudige test om te bepalen of een kat een voedselallergie heeft en de enige manier om dit vast te stellen is door een strikte voedselproef te doen.
Een voedselproef moet minstens 8 weken worden uitgevoerd met een nieuw voedingsmiddel en bestaat meestal uit een nieuw eiwitdieet of een gehydrolyseerd dieet. Een nieuw dieet met eiwitten (bijv. eend) en koolhydraten (bijv. aardappel) kan worden gekozen zolang de kat nog nooit eerder aan de ingrediënten is blootgesteld. Als alternatief bestaat een gehydrolyseerd dieet uit een recept voor huisdieren waarin het eiwit zo klein wordt afgebroken dat het niet de bedoeling is dat het lichaam het als een allergeen herkent. Tijdens de voedselproef mogen geen andere voedingsmiddelen, smaken of producten worden gegeten; dit omvat ander voedsel voor huisdieren, voedsel voor mensen, lekkernijen, kauwsnacks of dingen met een smaakje, zoals medicijnen, tandpasta of speelgoed.
Als tijdens de proef de symptomen aanzienlijk verbeteren of verdwijnen, is de volgende stap aan het einde van de voedselproef en het opnieuw introduceren van het vorige voedsel. Als de allergiesymptomen binnen een periode van 2 weken terugkeren, wordt dit als een positieve reactie voor een voedselallergie beschouwd. Er moeten mogelijk verschillende voedselproeven worden uitgevoerd om vast te stellen welke ingrediënten de allergie veroorzaken.
3. Feline atopisch huidsyndroom (FASS)
Feline atopisch huidsyndroom komt voor bij katten die allergisch zijn voor irriterende stoffen in hun omgeving, waaronder pollen, schimmels, huisstofmijt, enz. Deze allergenen kunnen worden geconsumeerd (gegeten of ingeademd) of worden opgenomen op het huidoppervlak. Symptomen die bij deze ziekte worden waargenomen, kunnen de huidverschijnselen zijn die bij de bovenstaande ziekten zijn besproken, zoals jeuk, zweren of zwerende plaques, en katten kunnen de aangetaste gebieden keer op keer krabben, likken of bijten. De meest getroffen gebieden bevinden zich vaak op het hoofd of de nek en beginnen meestal het eerst bij katten die jonger zijn dan 5 jaar. Andere ziekten kunnen deze aandoening verergeren of nabootsen, zoals verschillende infecties of vlooien, dus het is belangrijk om ook andere oorzaken uit te sluiten. Intradermale allergietesten kunnen worden uitgevoerd, maar omdat kattenreacties minder intens kunnen zijn dan die van honden, kunnen ze moeilijker te interpreteren zijn.
Zonder tussenkomst zal deze ziekte na verloop van tijd waarschijnlijk erger worden; behandeling van de symptomen kan de kwaliteit van leven van een huisdier drastisch verbeteren en moet mogelijk gedurende het hele leven van het huisdier worden voortgezet. Indien mogelijk zou het ideaal zijn om schadelijke allergenen te vermijden en als er secundaire huidinfecties aanwezig zijn, hebben die gelijktijdige ziekten ook een passende behandeling nodig.
4. Kattenastma
Astma bij katten is een aandoening van de onderste luchtwegen met een ontsteking die het gevolg is van het inademen van wat volgens hun lichaam een allergeen is. Dit kan op zijn beurt een reeks gebeurtenissen veroorzaken die leiden tot ontsteking, zwelling en vernauwing van de luchtwegen. Deze ontstoken luchtwegen bevorderen vaak de productie van slijm en nemen af in grootte, wat er beide toe leidt dat het moeilijker wordt om te ademen. Symptomen die worden gezien bij astma bij katten kunnen zijn: snelle en oppervlakkige ademhaling of moeite hebben met ademhalen, soms met een open mond. Na verloop van tijd kan een aangetaste kat last krijgen van piepende ademhaling, hoesten of inspanningsintolerantie.
Voor de diagnose is een volledige anamnese gekoppeld aan klinische symptomen en een grondig lichamelijk onderzoek nodig. Vaak kunnen röntgenfoto's tekenen zijn van veranderingen die gepaard gaan met astma. Bronchoscopie (met behulp van een camera die wordt doorgegeven om de luchtwegen te visualiseren) en bronchiolaire lavage zorgen voor het verkrijgen van monsters van of uit de luchtwegen die kunnen helpen bij de diagnose. Bovendien kunnen bloedonderzoek, hartworm- en fecestesten worden gebruikt om meer bewijs te leveren voor de diagnose of om andere oorzaken van ademhalingsmoeilijkheden bij katten uit te sluiten.
Conclusie
Hoewel de huidige consensus van veterinaire dermatologen is dat katten niet allergisch kunnen zijn voor andere katten, betekent dat niet dat ze geen last hebben van andere allergieën. Sommigen kunnen zelfs aan meer dan één tegelijk lijden. Om uw kat zo gezond en veilig mogelijk te houden, is het belangrijkste dat u kunt doen, goed op uw huisdier te letten en hulp te zoeken wanneer dat nodig is.
Als uw kat lijdt aan tekenen van een allergie, kan een gesprek met de dierenarts van uw huisdier de broodnodige opluchting zijn voor uw katachtige vriend!
