Ohio heeft veel bezienswaardigheden, van glooiende vlaktes tot heuvelachtige landschappen - landbouwgrond en bossen. Dieren in het wild zijn ook geen teleurstelling - er zijn talloze soorten waarvan je misschien niet eens wist dat ze bestonden als je inheems bent in de staat.
Ohio heeft tien kikkersoorten om over te spreken, die allemaal een aparte kijk hebben om ze te onderscheiden van de rest. Als je net buiten een kleine amfibie hebt gezien en je wilt meer informatie, gebruik dan deze gids om je te helpen.
De 10 kikkers gevonden in Ohio
1. Grijze Boomkikker
| Wetenschappelijke naam | Hyla versicolor |
| Status | Vaak |
| Grootte | 2,5 inch |
De grijze boomkikker leeft in de staat en heeft behoorlijk hoge aantallen. Deze kikkers zijn volledig nachtdieren, wat betekent dat ze 's nachts het meest actief zijn. Misschien heb je 's nachts een mannetje uit de bomen horen zingen, een roep uitzendend die partners aanv alt en bedreigingen afstoot.
De grijze boomkikker doet zijn naam eer aan, met een ruwe huid die verandert van grijsachtig groen naar bijna wit, wat een extra laag camouflagebescherming toevoegt. Deze boomkikkers hebben plakkerige vingers en tenen om takken hoog in de boomtoppen vast te grijpen.
Volwassenen bereiken slechts een maximum van 2,5 inch, waarbij vrouwtjes zwaarder wegen dan hun mannelijke tegenhangers. Beide geslachten zijn even kwetsbaar voor roofdieren, waaronder vogels, slangen en andere kleine zoogdieren. Grijze boomkikkers snacken op een mengelmoes van insecten.
2. Boskikker
| Wetenschappelijke naam | Lithobates sylvaticus |
| Status | Vaak |
| Grootte | 3,25 inch |
Houtkikkers zijn zeer winterharde amfibieën die het heel goed doen in koelere klimaten. Deze terrestrische soort vindt zijn toevlucht in dichte wouden, bossen en andere soortgelijke gebieden.
Je kunt een boskikker herkennen aan de kleur, aangezien ze variëren van beige tot bruin met donkere (bijna zwarte) gezichtsmaskers. In tegenstelling tot veel andere soorten hebben vrouwtjes fellere kleuren dan hun mannelijke tegenhangers.
Interessant is dat deze kikkers kunnen overleven in de noordelijke staten tot aan Alaska. Deze kikkers zullen volledig bevriezen om strenge winters te bestrijden - geen hartslag, geen adem - en reanimeren in de lentemaanden. Hun lichaam vult zich met een natuurlijke substantie die cellen en andere vitale organen tijdens het proces beschermt.
3. Lente Peeper
| Wetenschappelijke naam | Pseudacris kruisbloemige |
| Status | Vaak |
| Grootte | 1 inch |
De tengere lentepieper dankt zijn naam aan het gedrag dat hij vertoont in de lentemaanden. Zodra deze kleine kikkers het naderende leven in hun botten hebben geproefd, beginnen ze te vieren. Je kunt ze vinden in zwaar beboste gebieden tot dichte weilanden - en ze zijn meestal in de buurt van een waterbron.
Deze kikkers variëren van beige tot bruin, met een duidelijke X op hun rug. Hoewel deze kikkers de teenkussens hebben die nodig zijn om in bomen te klimmen, gebruiken ze deze vaardigheid niet vaak. Meestal vind je ze op de bosbodems, verstopt tussen de boomstammen en bladeren.
Deze carnivoren smullen van een verscheidenheid aan insecten, maar ze zijn niet vrijgesteld om zelf een prooi te worden. Deze kleine hordes zijn zelf een lekker tussendoortje voor andere dieren in het wild, waaronder slangen, vogels en grotere kikkers.
4. Noordelijke luipaardkikker
| Wetenschappelijke naam | Lithobates pipiens |
| Status | Vaak |
| Grootte | 4,5 inch |
De noordelijke luipaardkikker is een amfibie met een gladde huid waarvan de populatie langzaam is afgenomen, ondanks de wijdverspreide verspreiding. Er is geen echte bekende oorzaak onder wetenschappers, maar de theorie is dat het te wijten is aan ontbossing en vervuiling.
Deze kikkers hebben een weergave van vlekken die hun lichaam bedekken met parelmoeren onderbuiken. Vrouwtjes wegen zwaarder dan hun mannelijke tegenhangers, maar verder zijn mannetjes en vrouwtjes niet van elkaar te onderscheiden.
Deze kikkers leven in de buurt van vochtige gebieden zoals moerassen en wetlands, maar ze houden ook van weiden en geven de voorkeur aan een gebied dat beide kan bieden. Deze kikkers draaien de rollen om in de roofdier/prooi-dynamiek en zijn vraatzuchtige eters: ze kunnen andere kikkers, vogels en soms zelfs kleinere slangen eten.
5. Cope's grijze boomkikker
| Wetenschappelijke naam | Hyla chryoscelis |
| Status | Vaak |
| Grootte | 3 inch |
Deze jongens omvatten een groot gebied, dat zich uitstrekt over de meeste staten in het oosten van de VS, waaronder Ohio. Deze boomkikkers zijn niet te onderscheiden van hun hyla versicolor neven, maar wetenschappers hebben onlangs verschillen tussen hen ontdekt, zoals hun snellere triller.
Deze kikkers zijn een voorbeeld van kijken maar niet aanraken, waarbij ze een giftige stof via hun huid afscheiden als verdedigingsmechanisme. Hoewel je er niet dood aan kunt gaan, kan het oog- en ander zacht weefsel irriteren, wat nogal ongemakkelijk kan zijn.
Cope's grijze boomkikkers houden van moerassige, met gras begroeide en beboste gebieden. Ze eten een dieet van insecten die in de boomtoppen worden gevonden. Ze moeten echter zelf oppassen voor natuurlijke vijanden. Dankzij hun uitstekende vermogen om te blaffen, is het vrij eenvoudig om uit het zicht te blijven.
6. Snoekkikker
| Wetenschappelijke naam | Lithobates palustris |
| Status | Soms |
| Grootte | 3 inch |
De kleine snoekkikker komt oorspronkelijk uit Ohio en uit vele andere delen van de Verenigde Staten. Je zou kunnen opmerken dat deze kikkers erg lijken op de eerder besproken noordelijke luipaardkikkers. Ze hebben echter vierkante markeringen in plaats van vlekken.
Deze kikkers scheiden een licht giftige stof af via hun huid om potentiële roofdieren af te weren als verdedigingsmechanisme. Ze eten meestal een mengelmoes van insecten, maar ze kunnen ook insecten en ongewervelde dieren eten.
Zie ook: 5 kikkers gevonden in Alaska (met afbeeldingen)
7. Westerse koorkikker
| Wetenschappelijke naam | Pseudacris maculata |
| Status | Vaak |
| Grootte | 1,5 inch |
De kleine westelijke koorkikker is een nachtelijke amfibie die het liefst ongezien blijft. Omdat ze overdag niet uitkomen, kan zelfs een inwoner van Ohio er nooit een tegenkomen. Ze leven graag in koele, vochtige omgevingen, zoals moerassen en moerassen.
Deze kikkers hebben zulke indrukwekkende pijpen dat je ze tot op anderhalve kilometer afstand kunt horen. Ze zingen echter niet vaak als ze het kunnen helpen om zichzelf te beschermen tegen roofdieren. Meestal reserveren ze dit gedrag voor paring en communicatie.
8. Bergkoor Kikker
| Wetenschappelijke naam | P. brachyohona |
| Status | Vaak |
| Grootte | 1,25 inch |
Bergkoorkikkers maken deel uit van de hylindae-familie. Ze houden ervan om rond te hangen in sloten en beekjes, gelukkig tevreden met minimaal maar voldoende stromend water.
Ze bewonen meestal bossen en berghellingen en zijn bestand tegen grotere hoogten dan sommigen. Deze kikkers zijn uitgerust met de zintuigen die nodig zijn om met deze levensomstandigheden om te gaan.
Ze hebben zowel hoge als lage vocalisaties, afhankelijk van hun stemming. Deze kikkers zijn meestal effen gekleurd, variërend van olijf tot bruin van kleur, wat een perfecte camouflage is om goed in op te gaan.
9. Noordelijke Groene Kikker
| Wetenschappelijke naam | Rana clamitans melanota |
| Status | Vaak |
| Grootte | 4,5 inch |
De noordelijke groene kikker is een veel voorkomende soort, die voorkomt in elk graafschap in Ohio. Ook al zijn deze jongens in overvloed in het wild, ze zijn net zo standaard in de dierenhandel. Ze zijn wenselijk omdat ze zachtaardig en gemakkelijk te verzorgen zijn.
Deze kikkers houden ervan om rond te hangen in modderige, vochtige plaatsen zoals moerassen en moerassen. Ze zijn semi-aquatisch en wisselen af tussen land en water als dat nodig is.
Deze kikkers houden niet van dag of nacht. Ze kunnen in beide periodes actief zijn en hebben de juiste zintuigen om door beide te navigeren.
10. Blanchards krekelkikker
| Wetenschappelijke naam | Acris Blanchard |
| Status | Bedreigd |
| Grootte | 1,5 inch |
De krekelkikker van de Blanchard eet graag - je raadt het al - krekels. Deze kikker met wrattenhuid is herkenbaar aan zijn super ruwe huid. Ze houden ervan om rond te hangen naast waterbronnen en te profiteren van al het heerlijke eten.
Hoewel deze jongens behoorlijk opmerkelijke wezens zijn, worden ze ook zwaar beschermd. De krekelkikker wordt bedreigd, wat betekent dat het aantal afneemt door verlies van leefgebied.
Conclusie
Dus als je in je tuin bent en geniet van de zoete geluiden van de natuur, herken je misschien een van deze rondhangende kikkers. Of misschien maak je jezelf vertrouwd met de liedjes en leer je hun stemmen te onderscheiden.
Ohio heeft een aantal behoorlijk geweldige kikkers om te bekijken. Welke van deze fascinerende kikkers trok je aandacht het meest?
