Berner Sennenhonden, ook wel bekend als "Berners" onder de liefhebbers van dit ras, zijn vriendelijke reuzen en een van de meest aantrekkelijke Zwitserse hulphonden. Ze hebben glanzende, zachte, zwarte vacht en prachtige markeringen. Ze zijn robuust met stevige botten en krachtige schouders. In sommige situaties hebben Berner Sennenhonden 2-3 jaar nodig om volwassen te worden.
Het zijn trouwe en intelligente honden die goed overweg kunnen met kinderen, maar ook met andere huisdieren. Ze worden gemiddeld 7-10 jaar oud, maar qua gezondheidsproblemen zijn Berner Sennenhonden geen onbekende voor hen. Een van de meest voorkomende medische aandoeningen van Berner Sennenhonden zijn maagdilatatie, oogziekten, kanker, heup- en elleboogdysplasie en enkele andere.
De 8 gezondheidsproblemen van de Berner Sennenhond om op te letten
Soms hebben Berner Sennenhonden gezondheidsproblemen veroorzaakt door onverantwoord fokken. Niet alle puppy's van de Berner Sennenhond hebben deze gezondheidsproblemen, maar het is belangrijk om op de hoogte te zijn van de mogelijkheid dat ze zich kunnen voordoen en om uw hond regelmatig naar de dierenarts te brengen voor controle.
Dit zijn de meest voorkomende ziekten van dit ras:
- Kanker
- Oogziekte
- Heupdysplasie
- Elleboogdysplasie
- Hypothyreoïdie
- Maagdilatatie en volvulus (“bloat”)
- Ziekte van Von Willebrand (een bloedstollingsstoornis)
- vaatziekte
1. Kanker
Lymfoom, lymfosarcoom en kwaadaardige histiocytose (MH) zijn de vormen van kanker die Berner Sennenhonden het vaakst treffen,1 die hun vroege dood veroorzaken. De gemiddelde overlevingstijd voor MH is 2-4 maanden vanaf de diagnose.
Klinische symptomen omvatten:
- Knobbeltjes onder de huid
- Bloeden uit bepaalde delen van het lichaam
- Ademhalingsproblemen
- Gebrek aan eetlust
- Gewichtsverlies
Kankerbehandeling omvat chemotherapie, chirurgie en medicatie.
2. Progressieve retinale atrofie (PRA)
Progressieve retinale atrofie is een degeneratieve ziekte (geleidelijke afbraak van het netvlies) die geleidelijk verlies van het gezichtsvermogen veroorzaakt,2leidend tot onomkeerbare bilaterale blindheid. Progressieve retinale atrofie is een erfelijke genetische ziekte.
De meeste honden met PRA kunnen goed met deze aandoening omgaan zolang hun omgeving niet vaak van houding verandert. Als uw hond de diagnose PRA heeft, wordt het daarom aanbevolen om de meubels niet te veranderen.
3. Heupdysplasie
Heupdysplasie is meestal een genetisch bepaalde aandoening in de gewrichtsontwikkeling, maar sommige externe factoren, groei,3 en voeding kunnen ook een negatief effect hebben op de gewrichtsontwikkeling van uw hond.
Bij deze aandoening wordt het dijbeen verplaatst van het beengewricht. Sommige honden kunnen pijn of kreupelheid vertonen in een of beide achterpoten, terwijl andere geen klinische symptomen vertonen. Röntgenfoto's zijn de beste methode om deze medische aandoening te diagnosticeren. Door de jaren heen kunnen de aangetaste honden artritis ontwikkelen. Er mag niet meer gefokt worden met Berner Sennenhonden die lijden aan heupdysplasie, omdat ze het kunnen doorgeven aan hun nakomelingen.
4. Elleboogdysplasie
Elleboogdysplasie of gefragmenteerd mediaal coronoïdproces (FMCP) is een aandoening die lijkt op heupdysplasie. Het is een degeneratieve ziekte die een derde tot tweederde van de individuen treft.
Er wordt aangenomen dat elleboogdysplasie wordt veroorzaakt door de abnormale groei en ontwikkeling van de botten die leiden tot verzwakking en vervorming van de gewrichten. Als uw hond lijdt aan elleboogdysplasie, kan hij uiteindelijk artritis ontwikkelen of zelfs permanent kreupel worden. De behandeling omvat chirurgie, gewichtsbeheersing, medische zorg en ontstekingsremmende therapie.
5. Hypothyreoïdie
Hypothyreoïdie bij honden is een langzaam voortschrijdende aandoening waarbij de schildklier onvoldoende schildklierhormonen (T3 en T4) afscheidt om normale orgaanfuncties te behouden. Deze aandoening komt meestal voor op middelbare leeftijd bij oudere Berner Sennenhonden.
Klinische symptomen zijn:
- Gewichtstoename
- Koude intolerantie
- Lethargie
- Symmetrisch vachtverlies
- Huid- en oorinfecties
- Huidpigmentatie
De diagnose wordt gesteld door het testen van schildklierhormonen en de behandeling omvat het veranderen van het dieet en het toedienen van synthetische schildklierhormonen.
6. Maagdilatatie en Volvulus (" Bloat")
Maagdilatatie en volvulus (GDV) zijn medische noodgevallen omdat ze het leven van uw hond in gevaar kunnen brengen. Maagdilatatie komt meestal voor bij grote honden die voedsel snel en in grote hoeveelheden opnemen, samen met veel vloeistoffen. Het kan zelfs voorkomen wanneer honden direct na het eten intense lichamelijke inspanning leveren.
GVD komt vaker voor bij oudere honden. Na snel eten vult de maag zich met te veel gas of lucht waardoor deze uitzet. In sommige gevallen kan de maag om zichzelf draaien (volvulus), waardoor er nog meer gas ophoopt. Uw hond zal niet meer kunnen boeren of braken om de overtollige lucht in de maag kwijt te raken en de bloedcirculatie naar het hart zal moeizaam verlopen. De bloeddruk zal dalen en uw hond zal in shock raken. De behandeling is chirurgisch.
7. Ziekte van Von Willebrand (een bloedstollingsstoornis)
De ziekte van Von Willebrand is een erfelijke aandoening die zowel bij mensen als bij honden voorkomt. De ziekte vertegenwoordigt een disfunctie van de bloedcirculatie die de bloedstolling beïnvloedt.
Deze aandoening wordt gediagnosticeerd op de leeftijd van 3-5 jaar en kan niet worden genezen. Het kan echter onder controle worden gehouden met behandelingen zoals cauterisatie van wonden, bloedtransfusies vóór de operatie en het vermijden van bepaalde medicijnen.
8. Portosystemische Shunt (PSS)
Portosystemische shunt is een aangeboren ziekte (aanwezig vanaf de geboorte) die wordt gekenmerkt door het feit dat het bloed de lever passeert. Daarom kan het bloed van uw hond niet door de lever worden gereinigd zoals het hoort.
PSS kan zijn:
- Extrahepatisch (buiten de lever)
- Intrahepatisch (in de lever)
Tekenen:
- Verlies van eetlust
- Lage bloedsuikerspiegel (hypoglykemie)
- Desoriëntatie
- Slechte spierontwikkeling
- Medicatie-intolerantie
- Onvolgroeide groei
- Aanvallen
Minder voorkomende klinische symptomen zijn gastro-intestinale problemen (braken, diarree) en urinewegproblemen. In de meeste gevallen is een operatie de beste oplossing.
Conclusie
Hoewel de Berner Sennenhond een sterk, robuust en resistent ras is, betekent dit niet dat het niet vatbaar is voor bepaalde ziekten. De meest voorkomende ziekten van dit ras zijn onder meer kanker (vooral kwaadaardige histiocytose), elleboog- en heupdysplasie, portosystemische shunt, hypothyreoïdie, progressieve retinale atrofie, de ziekte van von Willebrand en maagdilatatie en volvulus. Andere veel voorkomende aandoeningen zijn allergieën en epilepsie. Veel van deze ziektes zijn het resultaat van onverantwoord fokken.
Om er zeker van te zijn dat uw hond gezond is, is het noodzakelijk om hem voor regelmatige controles naar de dierenarts te brengen.
