Tarentaise runderras: afbeeldingen, feiten, gebruik, oorsprong & Kenmerken

Inhoudsopgave:

Tarentaise runderras: afbeeldingen, feiten, gebruik, oorsprong & Kenmerken
Tarentaise runderras: afbeeldingen, feiten, gebruik, oorsprong & Kenmerken
Anonim

Hoewel Tarentaise-runderen pas in de jaren zeventig in de VS werden geïntroduceerd, waardoor ze een relatief nieuw ras zijn voor Amerikanen, bestaan ze al sinds het midden van de 19e eeuw. Door hun zeer flexibele aard zijn ze een vaste favoriet voor veel boerderijen over de hele wereld, zelfs in droge, dorre gebieden, zoals de Sahara-woestijn in Noord-Afrika.

Stevig en veerkrachtig, het ras is gemakkelijk te verzorgen en staat bekend om zijn melkproductie en heerlijk vlees. Zuivel en rundvlees zijn echter niet de enige goede dingen aan dit ras, en deze gids zal je alles laten zien wat je moet weten.

Snelle feiten over Tarentaise vee

Afbeelding
Afbeelding
Rasnaam: Tarentaise
Plaats van herkomst: Frankrijk
Gebruik:

Zuivel

Vlees (buiten Frankrijk)

Stier (mannelijk) Maat: 1, 600–2, 100 pond
Koe (Vrouw) Maat: 900–1.300 pond
Kleur: Tarwe, geelbruin of roodbruin
Levensduur: 10–12 jaar
Klimaattolerantie: Zeer flexibel
Zorgniveau: Laag
Melkproductie:

10.000 pond

Hoge eiwitten en botervet

Tarentaise Cattle Origins

In 1857 werd een runderras, bekend als de Savoyarde, geïntroduceerd tijdens een kermis in Mont Brison. Ze werden zo genoemd vanwege hun oorsprong in de regio Savoie in Frankrijk. Pas in 1861, toen het Savoie-hertogdom opnieuw werd geïntegreerd in Frankrijk, werd de naam van het ras veranderd in Tarentaise. Hun naam komt van de Tarentaise-vallei onder de bergen waar ze voor het eerst zijn grootgebracht.

Terwijl andere Franse rassen, zoals de Limousin, worden grootgebracht in weelderige bekkengebieden, wordt de Tarentaise nog steeds in de bergen gehouden. Ze zijn het enige runderras dat stevig genoeg is om het terrein aan te kunnen.

Tarentaise Vee Kenmerken

Dit runderras werd voor het eerst grootgebracht op de hellingen van de Alpen boven de Tarentaise-vallei, hun naamgenoot. De regio staat bekend om zijn steile hellingen, ruw terrein en schaarse vegetatie. Vanwege de hoogteverschillen - tussen 1.000 en 8.000 voet op sommige plaatsen - ontwikkelde het Tarentaise-rundras een krachtige spierstructuur en een zekere tred om het terrein aan te kunnen.

Het is dit natuurlijke vermogen om met ruw terrein en drastische temperatuurveranderingen om te gaan, waardoor dit ras zich zo aanpast aan andere klimaten.

Hoewel ze oorspronkelijk bedoeld waren om als melkveeras te worden gebruikt - en nog steeds in Frankrijk zijn - ontwikkelen Tarentaise-stieren zich snel. Hun vlees staat bekend als uniek van smaak en gemarmerd vanwege hun natuurlijke spierstructuur. Volwassen stieren wegen tussen de 1.600 en 2.100 pond.

Met de oorspronkelijke focus van het ras op de zuivelproductie, staan ze bekend als zeer vruchtbaar. Ondanks hun vroege volwassenheid hebben Tarentaise-koeien een sterk moederinstinct en hebben ze zelden hulp nodig bij het afkalven, ook niet bij jongere runderen.

Tarentaise-koeien produceren ook melk van hoge kwaliteit die rijk is aan eiwitten en botervet, waardoor het ideaal is voor het maken van kaas. Ze staan erom bekend hoge opbrengsten te behouden, zelfs in ruigere omgevingen, zoals Noord-Afrika.

Ze kunnen worden gekruist met zowel Britse als Afrikaanse runderrassen om de melkproductie, het spierstelsel en het geboortegemak te verbeteren. Tarentaise-runderen zijn ook zeer resistent tegen ziekten en ziekten die andere rassen treffen.

Toepassingen

In de VS worden Tarentaise-runderen gebruikt als een dubbeldoelras voor zowel zuivel- als vleesproductie. Ze worden vaak gekruist met Brits of Noord-Afrikaans vee om hun vlees- en zuivelproductie te stimuleren, vooral in droge gebieden zoals de Afrikaanse woestijnen.

Hun doel in hun thuisland Frankrijk blijft echter gericht op zuivelproductie, vooral voor een Gruyère-achtige kaas die bekend staat als Beaufort. Met hun voorouderlijke vertrouwdheid met de steile hellingen van de Alpenbergen en hun meer zekere aard in vergelijking met andere Europese runderrassen, worden Tarentaise-runderen ook gebruikt om tijdens de zomermaanden op skipistes te grazen.

Uiterlijk en variëteiten

Qua uiterlijk zijn Tarentaise-runderen voornamelijk bruin van kleur, met donkere pigmentatie rond hun ogen om ze te beschermen tegen het felle zonlicht in de Alpengebieden waar ze inheems zijn. Hoewel de meeste runderen bruin gekleurd zijn, kan hun vacht variëren van tarwe tot roodbruin, waarbij de stieren over het algemeen donkerder zijn dan de koeien. De stieren hebben meestal ook donkere markeringen rond hun nek en hoofd.

Over het algemeen is het een middelgroot runderras met een goed gespierde lichaamsbouw. Hun neuzen en hoeven zijn zwart, waarbij de laatste op natuurlijke wijze wordt versterkt door hun geboortegrond. Stieren hebben brede voorhoofden en goed ontwikkelde nekken, terwijl de koeien er meestal slanker uitzien.

Hoewel het ras van nature gehoornd is, zijn er hoornloze variëteiten in de VS.

Bevolking, Verspreiding, Habitat

Nadat de Tarentaise in 1863 een officieel Frans ras was geworden, werd hij langzaam geëxporteerd naar andere landen over de hele wereld. Hoewel hun oorspronkelijke leefgebied van de Alpen ver verwijderd is van de dorre Sahara-woestijn, werden ze eerst geëxporteerd naar Noord-Afrika. Het vermogen van het ras om te foerageren en om te gaan met ruw terrein gaf hen een uniek vermogen om zich aan te passen aan het barre klimaat in Algerije, Marokko en Tunesië.

Terwijl het ras al snel populair werd in Noord-Afrika, werd het Tarentaise-vee pas in de vroege jaren 70 geïntroduceerd in de VS en Canada.

Zijn Tarentaise runderen geschikt voor kleinschalige landbouw?

Met hun natuurlijke aanpassingsvermogen zijn Tarentaise-runderen geschikt voor een breed scala aan situaties. Ondanks hun grootte en goed ontwikkelde spieren, zijn ze een ongelooflijk volgzaam ras. Hun vermogen om te foerageren in zowel weelderige als droge gebieden, samen met hun gemakkelijke geboorte, maakt ze ook gemakkelijk te verzorgen.

Zowel nieuwe als ervaren boeren op kleine of grote boerderijen kunnen profiteren van hun rustige aard en hoge melkgiften.

Aanbevolen: