Ezels grazen de hele dag op gras. In totaal zou gras ongeveer 25% van het dieet van een ezel moeten uitmaken tijdens de zomer en de warmere maanden. De andere 75% zou stro moeten zijn, wat een geweldig voer is voor ezels.
In de winter en de koudere maanden bestaat een gezond ezeldieet uit ongeveer 50% stro en 50% hooi of voordroogkuil.
Maar wat gebeurt er als een ezel te veel gras heeft? Zoals met de meeste dingen in het leven, kan te veel van het goede een slechte zaak zijn. Gras voor ezels is niet anders. Toegang tot te veel suikerhoudend gras kan zelfs leiden tot een pijnlijke aandoening die bekend staat als "grasstichter" of "hoefbevangenheid".
Blijf lezen voor meer informatie over hoefbevangenheid en om te zien hoe een gezond ezeldieet eruit ziet.
Wat is hoefbevangenheid bij ezels?
Hoefbevangenheid1 is een aandoening die vaak, niet altijd, wordt veroorzaakt door een ongezond, suikerhoudend dieet. Bij hoefbevangenheid raken de laminae (het gevoelige weefsel in de hoef) ontstoken. Dit kan ertoe leiden dat het kistbeen of het pedaalbeen los gaat zitten. Wanneer dit gebeurt, draait het bot van de kist naar beneden en graaft het in de zool, wat extreme pijn en soms blijvende schade veroorzaakt.
Oorzaken van hoefbevangenheid
Er zijn verschillende oorzaken van hoefbevangenheid, waaronder:
- Te veel gras in hun dieet
- Een dieet met veel koolhydraten en suikers
- Agressieve infecties die leiden tot sepsis
- Stress, zoals het verlies van een partner of plotselinge veranderingen in hun omgeving
- Hormonale aandoeningen
Tekenen van hoefbevangenheid
Je moet letten op veranderingen in het gedrag van de ezel. Vaak is het eerste teken kreupelheid, wat meestal betekent dat een ezel pijn in zijn ledematen ervaart. Als je merkt dat een ezel zijn gewicht verplaatst, kan dit ook wijzen op ongemak of pijn in de ledematen.
Ezels met hoefbevangenheid hebben de neiging om vaker te gaan liggen en ze eten misschien niet zo goed als anders. Je merkt misschien dat ze met een veranderd of ongewoon looppatroon lopen, bijvoorbeeld door kortere passen te nemen.
Controleer de hoeven van je ezels. Als ze verhitte hoeven hebben die niet lijken te dalen in temperatuur, kan dit een teken zijn van hoefbevangenheid. Een ander ding om te controleren is de digitale hartslag van je ezel. Een sterke of "begrenzende" pols kan wijzen op hoefbevangenheid.
Als je merkt dat je ezel tekenen van hoefbevangenheid of kreupelheid in het algemeen vertoont, moet je zo snel mogelijk een dierenarts bellen voor een snelle behandeling.
Kunt u ezels gemaaid gras geven?
Je mag ezels om verschillende redenen nooit gemaaid gras geven. Als u dit wel doet, is de kans groter dat uw ezel ziek wordt.
Als gras wordt gemaaid, begint het te fermenteren en produceert daarbij veel suiker. Een stapel gemaaid gras voor een ezel leggen is als een tweejarige een stapel snoep aanbieden: ze zullen het niet kunnen weerstaan en ze zullen grote hoeveelheden eten.
Gemaaid gras is voor ezels gemakkelijker op te eten dan gras van de grond, wat betekent dat ze uiteindelijk meer eten dan normaal, en sneller. Dit kan spijsverteringsproblemen veroorzaken, zoals koliek. Kortom, gemaaid gras kan leiden tot overgewicht en hoefbevangenheid bij ezels.
Tot slot, als ze een hoop gemaaid gras krijgen aangeboden, zullen ezels geen tijd nemen om onderscheid te maken tussen wat goed is en wat niet. Als er schadelijke planten in zitten die een ezel normaal gesproken vermijdt, of als er schimmel in het gemaaide gras groeit, is de kans groot dat een ezel het toch opeet.
Wat is het beste om ezels te voeren?
Het beste dieet voor ezels is rijk aan vezels en arm aan koolhydraten, eiwitten, suiker en calorieën. Het hoofdbestanddeel van het dieet van een ezel zou stro moeten zijn. Gerstestro is het beste, terwijl haverstro ook goed is.
In de zomer moet het voer van een ezelstro worden aangevuld met ongeveer 25% grasgras. In de winter en koudere maanden moet ongeveer 50% van het dieet van een ezel bestaan uit hooi of voordroogkuil en 50% uit stro van goede kwaliteit.
Af en toe mag je ezels iets lekkers voeren, zoals wortels, appels en peren, maar pas op dat je ze niet te veel voert. Ezels zijn vatbaar voor zwaarlijvigheid, wat verschillende soorten pijnlijke gezondheidsproblemen kan veroorzaken.
Conclusie
Het grootste deel van het jaar maakt gras 25% uit van het dieet van een ezel. De toegang tot beweiding op gras moet echter worden beperkt, omdat te veel gras kan leiden tot overgewicht en hoefbevangenheid. Je mag een ezel nooit gemaaid gras voeren. In de wintermaanden kan hun strodieet worden aangevuld met hooi of voordroogkuil in plaats van gras.
