Golden Retrievers worden vaak beschouwd als de perfecte metgezellen. Vriendelijk, intelligent en loyaal, dit hondenras kan de perfecte aanvulling zijn op bijna elk gezin.
Hoewel de Golden Retriever veel positieve persoonlijkheidskenmerken heeft, is evaluatie van mogelijke gezondheidsrisico's ook belangrijk bij het overwegen van dit hondenras. Het volgende artikel gaat over pigmentaire uveïtis, een oogprobleem bij Golden Retrievers. Tekenen, oorzaken en verzorging van aangetaste honden zullen worden besproken, om beter te verduidelijken hoe deze aandoening het gezichtsvermogen van uw harige familielid kan beïnvloeden.
Wat is pigmentaire uveïtis?
Pigmentaire uveïtis (PU) is een erfelijke, inflammatoire aandoening die de ogen van Golden Retrievers aantast en die vaak leidt tot oogpijn en verlies van gezichtsvermogen. De aandoening werd voor het eerst beschreven in de veterinaire literatuur in 1996 en is sindsdien wijdverbreid bij Golden Retrievers in zowel de Verenigde Staten als Canada. In de VS is de huidige prevalentie van deze aandoening bij Golden Retrievers ouder dan 8 jaar 23,9%1
PU is waargenomen bij Golden Retrievers van 4,5–14,5 jaar oud, maar de gemiddelde aanvangsleeftijd is ongeveer 8,5 jaar, waarbij zowel mannetjes als vrouwtjes van dit ras er in gelijke mate last van lijken te hebben2 PU is meestal aanwezig in beide ogen van een aangetaste hond; eenzijdige ziekte die één oog aantast, is echter ook mogelijk. Hoewel algemene uveïtis bij honden een groot aantal oorzaken kan hebben, waaronder infectieziekten, kanker of andere systemische ziekten, wordt PU specifiek niet geassocieerd met andere oculaire of systemische aandoeningen.
Wat zijn de tekenen van pigmentaire uveïtis?
PU kan zich presenteren met een breed scala aan symptomen, en tekenen van de aandoening zijn vaak subtiel in het begin van de ziekte. Het kenmerk van PU is de radiale pigmentafzetting op de ooglens.
Naast deze bevinding kunnen andere tekenen die verband houden met PU zijn:
- Rood of geïrriteerd bindvlies
- Scheelzien
- Epiphora (overmatig tranen van de ogen)
- Verhoogde irispigmentatie, of een donkerder uiterlijk van de iris
- Lichtgevoeligheid
- Een wazig of troebel uiterlijk van het oog
- Visuele tekorten
De hierboven genoemde tekenen van PU kunnen door eigenaren thuis worden waargenomen. Als een van deze symptomen wordt opgemerkt, is een onmiddellijke evaluatie door een dierenarts gerechtvaardigd.
Bijkomende tekenen van PU die door een dierenarts of veterinaire oogarts kunnen worden gewaardeerd, zijn staar (vertroebeling van de lens van het oog), posterieure synechiae (een abnormale hechting van de iris aan de lens) of fibrineus materiaal in de ooglens. voorste oogkamer of voorkant van het oog.
glaucoom
Glaucoma is een aandoening die ook door uw dierenarts kan worden opgemerkt; dit komt vaak voor als een complicatie van PU bij getroffen Golden Retrievers. Glaucoom is een pijnlijke ziekte die snel kan leiden tot blindheid van aangetaste hoektanden. Visusverlies secundair aan glaucoom is helaas gemeld bij tot 46% van de honden met PU3 Gemiddeld ontwikkelen honden glaucoom binnen 4,8 tot 9,4 maanden na het krijgen van een PU-diagnose.
Uveale cysten
Ten slotte kan uw dierenarts tijdens een oogonderzoek ook uveale cysten waarnemen. Uveale cysten kunnen aan de rand van de pupil zijn bevestigd of vrij zwevend in de voorste oogkamer. Deze cysten kunnen enkelvoudig of meervoudig zijn en zien eruit als heldere tot licht gepigmenteerde cirkelvormige of ovaalvormige structuren.
Uveale cysten worden niet beschouwd als een teken van PU; ze worden echter beschouwd als een significante risicofactor voor de ontwikkeling van PU bij Golden Retrievers.
Wat zijn de oorzaken van pigmentaire uveïtis?
De specifieke genetische mutaties en onderliggende ziekteprocessen die tot deze aandoening leiden, worden momenteel niet goed begrepen. Uveale cysten worden meestal gedetecteerd bij microscopische evaluatie van ogen die zijn aangetast door PU, en worden beschouwd als een risicofactor voor de ontwikkeling van de aandoening, zoals hierboven vermeld. De exacte rol die oogcysten spelen met betrekking tot de pigmentverspreiding en ontsteking die kenmerkend zijn voor deze aandoening, is echter onzeker.
Huidig bewijs toont aan dat PU bij Golden Retrievers een erfelijke aandoening is. Hoewel een definitieve wijze van overerving op dit moment onzeker is, wordt aangenomen dat PU een autosomaal dominante aandoening is, wat betekent dat een abnormaal gen van één ouder ziekte kan veroorzaken bij hun nakomelingen. Er wordt echter ook gedacht dat PU een onvolledige penetrantie heeft, wat betekent dat nakomelingen met een abnormaal gen al dan niet klinische ziekteverschijnselen kunnen vertonen.
Het relatief late begin van PU en de onzekere wijze van overerving maken het moeilijk om deze aandoening onder controle te krijgen. Tegen de tijd dat een diagnose wordt gesteld, kan een aangetaste hond meerdere keren zijn gefokt of meerdere generaties van mogelijk aangetaste honden hebben voortgebracht. Om de incidentie van ziekten te helpen verminderen, beveelt de Golden Retriever Club of America aan dat honden moeten worden beoordeeld door een dierenarts oftalmoloog voordat ze gaan fokken, en ook jaarlijks gedurende hun hele leven.
Hoe verzorg ik een golden retriever met pigmentaire uveïtis?
De zorg voor een hond met PU vereist nauwe samenwerking met een veterinaire oogarts. Regelmatige onderzoeken, evenals frequente aanpassingen van medicijnen, kunnen naar verwachting honden met deze aandoening het beste behandelen. Tussen de afspraken door kan uw dierenarts u vragen om thuis te controleren op eventuele veranderingen of progressie van het teken van uw hond - zelfs subtiele veranderingen in het uiterlijk van de ogen van uw huisdier of veranderingen in hun normale gedrag kunnen significant zijn.
Als complicatie van PU kan glaucoom een zeer pijnlijke aandoening zijn; het is echter niet altijd duidelijk wanneer onze honden metgezellen pijn ervaren. De volgende gedragsveranderingen kunnen erop wijzen dat uw huisdier pijn heeft, waarvoor een onmiddellijke herevaluatie door een dierenarts wordt aanbevolen:
- Desinteresse in spel of sociale interacties
- Nieuwe agressie naar andere huisdieren in het huishouden
- Lijken "gezichtsverlegen", of vermijden om geaaid of verzorgd te worden
- Verminderde eetlust
- Wijzigingen in normale slaappatronen
Naast het monitoren van gedragsveranderingen bij honden die een behandeling voor PU ondergaan, zijn veranderingen in de gezichtsscherpte ook belangrijk om op te merken en zouden ze aanleiding moeten geven tot een bezoek aan de dierenarts, omdat ze kunnen wijzen op de progressie van glaucoom. Net als bij gedragsveranderingen, kunnen tekenen van verlies van gezichtsvermogen bij honden variëren van subtiel tot overduidelijk. Verwarring, angst, "aanhankelijk" gedrag, onvermogen om speelgoed of voerbakken te vinden, en tegen muren of meubels stoten, kunnen allemaal wijzen op een zekere mate van blindheid of verlies van gezichtsvermogen bij honden.
Veelgestelde vragen (FAQ's)
Hoe kan ik voorkomen dat mijn hond pigmentaire uveïtis krijgt?
Preventie van PU bij Golden Retrievers is afhankelijk van het verkrijgen van een tijdige, nauwkeurige diagnose en het afzien van het fokken van aangetaste dieren. Zodra een diagnose van PU is gesteld, kunnen consistente behandeling en monitoring de progressie van de ziekte vertragen. Er is momenteel echter geen remedie voor deze aandoening.
Hoe wordt pigmentaire uveïtis behandeld?
Behandeling voor PU richt zich op het beheersen van intraoculaire ontsteking en het voorkomen van de progressie van secundair glaucoom, indien aanwezig. Zowel lokale als orale medicatie worden vaak gebruikt, waaronder zowel corticosteroïden als niet-steroïde anti-inflammatoire (NSAID) geneesmiddelen. Topische medicijnen tegen glaucoom kunnen later in het ziekteverloop worden gebruikt, maar honden met eindstadium PU en oncontroleerbaar glaucoom kunnen enucleatie (chirurgische verwijdering van de ogen) nodig hebben.
Wat is de prognose voor pigmentaire uveïtis?
Aangezien PU een aandoening is die alleen de ogen aantast, heeft een diagnose geen directe invloed op de levensduur van een aangetaste hond. De prognose voor het gezichtsvermogen bij honden met PU wordt echter bewaakt, aangezien glaucoom en daaropvolgend verlies van gezichtsvermogen vaak worden opgemerkt als complicaties van deze aandoening. Fibrineus materiaal aan de voorkant van het oog en achterste synechiae worden beschouwd als negatieve prognostische indicatoren voor de ontwikkeling van glaucoom.
Conclusie
Kortom, PU is een uitdagende aandoening die uiteindelijk kan leiden tot pijn en verlies van gezichtsvermogen bij Golden Retrievers. Een tijdige diagnose van deze aandoening is essentieel om zowel ondersteunende therapie bij aangetaste dieren te starten als om te voorkomen dat dieren die positief zijn voor de ziekte worden gefokt. Dit kan het beste worden bereikt door jaarlijkse onderzoeken door een gecertificeerde veterinaire oogarts. Aanvullend onderzoek naar deze aandoening bij Golden Retrievers is aan de gang en zal hopelijk leiden tot eerdere detectie en verbeterde resultaten voor dit loyale, liefhebbende ras.
