Mensen hebben de neiging om de wereld te filteren door de lens van onze eigen ervaring. We beoordelen de intelligentie van andere dieren aan de hand van menselijke parameters, projecteren emoties op allerlei wezens en bepalen emotionele reacties op basis van de markeringen die we in elkaar herkennen.
Huisdiereigenaren lezen graag emoties in hun honden, zoals een blije pup met een kwispelende staart of een ineenkrimpen van angst, maar dat betekent niet dat honden dit volledige scala aan emoties hebben. Met de wetenschap hebben we meer kunnen leren over welke emoties honden kunnen voelen, ondersteund door hormonale reacties en chemie.
Het emotionele bereik van honden en mensen is misschien niet hetzelfde, maar het is bewezen dat honden het vermogen hebben tot bepaalde emoties. Honden kunnen vreugde, angst, woede, walging en liefde of genegenheid ervaren. Laten we eens kijken naar het huidige onderzoek.
De emotionele capaciteit en reikwijdte van mensen en honden
Het bepalen van de emotionele capaciteit en het scala aan emoties die honden kunnen ervaren, is lastig omdat zelfs mensen niet allemaal dezelfde emoties delen. Mensen maken ontwikkelingsperioden door en hun emoties worden breder, en sommige mensen met psychische stoornissen missen het vermogen om veelvoorkomende emoties zoals angst of liefde te ervaren.
Onderzoekers geloven dat honden de emotionele en mentale capaciteiten hebben van een mensenkind van ongeveer 2 jaar oud. Dit is niet alleen voor emoties, maar voor de meeste cognitieve vaardigheden. We kunnen dus aannemen dat honden een beperkt scala aan emoties hebben, vergelijkbaar met die van een peuter.
Kinderen ontwikkelen na verloop van tijd nieuwe emoties. Bij de geboorte ervaart een baby alleen een emotie die lijkt op opwinding of opwinding. Binnen de eerste paar weken kan de opwinding positieve of negatieve invloeden krijgen, en dan beginnen meer complexe emoties zoals verdriet en tevredenheid naar boven te komen.
Deze worden na verloop van tijd complexer en onderscheidender. In de daaropvolgende maanden ontwikkelen kinderen het vermogen tot woede, angst en walging. Vreugde of geluk duurt langer en ontstaat vaak rond zes maanden.
Liefde, misschien wel de meest complexe en kortstondige, verschijnt pas rond negen of tien maanden. Emoties van sociale invloeden en de omgeving, zoals trots en schaamte, kunnen jaren op zich laten wachten. Schuldgevoel komt daarna vaak.
Emoties van honden vergelijken met menselijke emoties
Wat heeft dit met honden te maken? De ontwikkeling van menselijke emoties is de sleutel tot het begrijpen van het scala aan emoties dat honden kunnen ervaren. Hoewel ze zich veel sneller ontwikkelen dan een mens, bereiken ze hun volledige emotionele capaciteit rond de leeftijd van zes maanden.
Op dit punt lopen honden en kinderen uiteen. De emotionele ontwikkeling van een hond stopt, terwijl het kind zijn emotionele vermogen jarenlang zal blijven verbreden en verdiepen.
We kunnen dus aannemen dat honden vreugde, angst, woede, walging en liefde of genegenheid kunnen ervaren, maar geen complexe emoties zoals trots, schaamte of schuld.
Veel eigenaren van gezelschapsdieren zullen volhouden dat hun honden complexere emoties ervaren, waarvan schuldgevoelens de grootste zijn. Die "beschamende" of "schuldige" blik nadat je iets slechts hebt gedaan, is toch zeker een vorm van schuld of spijt, toch?
Niet helemaal. In deze situatie is de kans groter dat onze honden op ons reageren. We ontdekken dat ongeluk in huis, het kapotte paar schoenen of het op mysterieuze wijze ontbrekende eten van de toonbank, en we worden kwaad.
We gaan ervan uit dat de hond weet dat hij zich misdraagt en schuldgevoelens toont. Echt, die blik is angst omdat de hond weet dat we in het verleden boos of geïrriteerd zijn geworden toen we een plasvlek of een gescheurd kussen tegenkwamen.
Evenzo kan je hond geen trots voelen als hij goed presteert. Ook dat is een aangeleerd gedrag dat zich ontwikkelt lang voorbij het punt waarop honden en kinderen uit elkaar gaan. Maar dat is geen excuus om je hond aan te kleden voor het verkleedfeestje. De plaatsvervangende schaamte is nog steeds echt.
Conclusie
Uw hond kan liefde en genegenheid voor u voelen, tevredenheid over de veiligheid en zekerheid van zijn huis, en opwinding wanneer het etenstijd is of wanneer u na een lange dag thuiskomt. Honden kunnen echter geen schaamte, schuldgevoel of trots voelen - dat is allemaal een weerspiegeling van jou.
