Akita's zijn gespierde en mooie honden die bekend staan om hun oude Japanse afstamming. Ze staan bekend om hun moed en loyaliteit en worden aangeprezen als fantastische gezinsbeschermers. Of je nu zelf een Akita hebt, overweegt er een aan te schaffen of gewoon nieuwsgierig bent naar hun fascinerende geschiedenis, je bent bij ons aan het juiste adres. De Akita werden voor het eerst gebruikt als waakhonden voor roy alty's We gaan honderden jaren terug in de tijd om u een kijkje te geven in hoe de Akita is ontstaan en een voorproefje te geven van wat dit ras tot op de dag van vandaag zo populair maakt.
Blijf lezen om alles te leren wat je altijd al wilde weten over het hondenras Akita.
Vroeg begin
Akita's zijn vernoemd naar een provincie in het noorden van Japan waar de meesten geloven dat het ras is ontstaan. Toen Tokugawa Tsunayoshi, de vijfde shogun van het land, eind 1600 aan de macht kwam, veranderde hij de manier waarop de samenleving naar dit ras keek. Hij vaardigde wetten uit die de slechte behandeling van honden verbood en had een plekje in zijn hart voor het Akita-ras. Zijn wetten verklaarden dat iedereen die dieren slecht behandelt, gevangen gezet of geëxecuteerd zou worden. Het was tijdens zijn bewind dat de Akita op een hoog voetstuk begon te komen.
Dit is het moment waarop Akita's werden gebruikt als bewakers voor de Japanse roy alty's. Ze werden ook de metgezellen van samurai en volgden hen hun hele leven. Samurai trainden hun Akita's om goed te kunnen jagen op gevogelte en op groter wild zoals beren en wilde zwijnen.
Toen de Meiji-restauratie in 1868 begon, begonnen de dingen te veranderen voor het Akita-ras. Samurai-krijgers begonnen uit te sterven en de interesse in hondengevechten nam toe. Akita's waren een erg populair ras voor de "sport" en de Japanners begonnen ze te kruisen met andere gespierde en agressieve rassen, zodat ze beter geschikt waren voor hun gevechten.
De Akita-restauratie
De Akita Inu Hozonkai begon in 1927 in de Akita-prefectuur in Japan. De AKIHO is een organisatie die twee hoofddoelen voor ogen heeft: de standaard van het Akita-ras behouden en alle kruisingen verbieden.
De activiteiten van de organisatie werden tijdens de Tweede Wereldoorlog opgeschort, maar in 1952 ging de organisatie over naar een stichting van openbaar belang.
Op de 50e verjaardag van de AKIHO werd Akita Inu Kaikan gebouwd en opgericht ter herdenking. De eerste verdieping van het gebouw fungeert als hoofdkantoor voor de organisatie en op de derde verdieping is een museumruimte.
Tegenwoordig zijn er meer dan 50 vestigingen van de organisatie en overzeese clubs in Noord-Amerika, Europa en Rusland.
De Japanse regering maakte de Akita Inu in 1931 tot nationaal monument dankzij de inspanningen van de AKIHO. Deze verklaring betekende dat het ras door de Japanse wet werd beschermd. Dit was de grootste stap in de richting van de heropleving van het ras.
De meest gerespecteerde Akita
Hachikō was een Japanse Akita die werd geboren in 1923. Hij hielp in zijn eentje om het Akita-ras internationaal in de schijnwerpers te zetten. Hachikō was van een professor in Tokio die elke dag via het treinsysteem naar zijn werk pendelde. Hachikō was zo loyaal aan zijn baasje dat hij hem elke dag van en naar het treinstation zou vergezellen.
In 1925 wachtte Hachikō op het treinstation tot zijn eigenaar naar huis terugkeerde, maar hij stapte nooit uit de trein. De professor kreeg tijdens zijn werk een hersenbloeding en stierf. Hachikō bleef wachten op de terugkeer van zijn eigenaar en reisde negen jaar lang elke dag van en naar het station. Hoewel hij toestond dat de familieleden van zijn meester voor hem zorgden, gaf hij zijn dagelijkse tocht naar het treinstation nooit op, in de hoop dat zijn baasje zou komen opdagen.
In 1934 werd ter ere van hem een bronzen beeld van Hachikō opgericht op het treinstation. Elk jaar vindt op 8 april een herdenkingsceremonie plaats op het treinstation. Hachikō's trouw aan zijn eigenaar werd een symbool van loyaliteit, iets wat de Japanners zeer op prijs stelden.
Akitas in de oorlogen
Het Akita-ras is door de geschiedenis heen in verschillende oorlogen gebruikt.
Akita's werden tijdens de Russisch-Japanse oorlog in 1904 en 1905 gebruikt om zowel krijgsgevangenen als verdwaalde matrozen op te sporen.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog gaf de Japanse regering opdracht om alle niet-gevechtshonden te vernietigen. Het leger betaalde in die tijd een hoge prijs voor Akita's, omdat hun dikke en warme jassen werden gebruikt om de uniformen van de militaire mannen en vrouwen te bekleden. Om te voorkomen dat dit hun honden overkomt, laten veel Akita-eigenaren hun honden los, in de hoop dat ze in het wild beter kunnen overleven dan thuis. Andere eigenaren kozen ervoor om hun Akita's te kruisen met Duitse herders, een ras dat vanwege hun belangrijke rol in het leger immuniteit tegen de ruiming verdiende. Sommige Akita's werden tijdens de oorlog zelfs gebruikt als verkenners om soldaten te waarschuwen voor inkomende vijanden en bewakers.
De Tweede Wereldoorlog bracht het ras op de rand van uitsterven. Tegen het einde van de oorlog waren er nog maar een heel klein aantal Akita's over. Twee van de overgebleven Akita's waren eigendom van een Mitsubishi-ingenieur genaamd Morie Sadataishi.
Sawataishi heeft in het naoorlogse Japan hard gewerkt om het Akita-ras weer op te bouwen door nestjes te plannen en hondenshows te organiseren.
Akitas in Amerika
De allereerste Akita die ooit naar de Verenigde Staten kwam, kwam met Hellen Keller. Ze reisde in 1938 naar Japan en kreeg een Akita om mee naar huis te nemen.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog kwamen voor het eerst Amerikaanse militairen die als onderdeel van de bezettingsmacht in Japan werkten Akitas binnen. Deze honden maakten zoveel indruk op hen dat velen van hen ervoor kozen om ze mee terug te nemen naar Amerika.
Akita's begonnen populairder te worden in de Verenigde Staten en Amerikanen begonnen ze te fokken om groter, zwaarder van botten en intimiderender te zijn dan hun Japanse tegenhangers. Zo is het Amerikaanse Akita-ras ontstaan. Dit ras verschilt op verschillende manieren van zijn Japanse neef. Ze zijn groter en komen in veel verschillende kleuren. Velen hebben een zwart masker op hun gezicht. Japanse Akita's daarentegen zijn kleiner, lichter en mogen alleen wit, rood of gestroomd zijn.
Akita's werden tot 1955 erkend door de American Kennel Club, maar de standaard werd pas in 1972 goedgekeurd.
Laatste gedachten
De geschiedenis van het Akita-ras is fascinerend en vol ups en downs. Van behandeld worden als roy alty's tot met uitsterven bedreigd worden tot een nationaal monument worden, dit ras lijkt alles te hebben gezien. Het is dankzij de toewijding van Akita-fokkers over de hele wereld dat we dit aanhankelijke, loyale en van nature beschermende ras onze familieleden vandaag kunnen noemen.
