Gedraagt uw hond zich de laatste tijd vreemd? Merk je dat hun maag iets meer opgezwollen is dan normaal? Voelt hun buik hard aan? Als je 'ja' hebt geantwoord op een van deze vragen, moet je blijven lezen.
Een gezwollen of harde maag bij honden is niet iets dat je moet wegpoetsen. Deze symptomen kunnen wijzen op zeer ernstige en levensbedreigende aandoeningen. Als het om de gezondheid van onze honden gaat, kun je nooit voorzichtig genoeg zijn. Het is beter om voorzichtig te zijn dan gewoon je vingers te kruisen en te hopen dat je hond vanzelf geneest.
Er zijn factoren waarmee u rekening moet houden voordat u zich zorgen maakt; leeftijd van uw huisdier, recente ziekte of operatie, zijn ze onwel, pijnlijk, hebben ze net gevoerd, hebben ze ingebroken in de voerbak en een hele zak eten opgegeten!
Blijf lezen om alles te leren wat je moet weten over enkele van de meer ernstige oorzaken van maagverharding bij honden, zoals de oorzaak, hoe je het kunt voorkomen en wat je dierenarts kan doen om te helpen.
Oorzaken van een harde maag bij honden
1. Maagdilatatie Volvulus
Gastric Dilation Volvulus (GDV), of bloat, is een zeer ernstige en vaak dodelijke aandoening die optreedt wanneer gas of voedsel de maag van een hond uitrekt. De opgeblazen maag draait dan rond, houdt dat gas vast en verhindert de bloedstroom. Het gas blijft zich ophopen en als het onbehandeld blijft, kan GDV binnen enkele uren het leven van uw hond bederven.
Symptomen van GDV om op te letten zijn:
- Verharde buik
- Opgezette buik
- Pijn
- Onproductief kokhalzen
- Rusteloosheid
- Speekselen
- Snelle hartslag en hartslag
- Zware of moeilijke ademhaling
- bleek tandvlees
Risicofactoren van GDV
Er lijkt niet één specifieke reden te zijn waarom GDV soms zal voorkomen. Er zijn echter enkele dingen die het risico kunnen vergroten dat uw hond het krijgt.
Hoe ze hun voedsel eten, kan een rol spelen bij het veroorzaken van GDV. Als ze te snel eten, slechts één grote ma altijd per dag hebben of een verhoogde voerbak gebruiken, kan hun risico om GDV te krijgen groter zijn.
Grote hondenrassen met een diepe bovenlijf zijn ook vatbaarder voor GDV. Dit omvat onder andere Duitse doggen, sint-bernards, standaardpoedels en doberman pinschers. Het is echter belangrijk op te merken dat hoewel sommige rassen vatbaar kunnen zijn voor deze aandoening, het bij elk ras en bij honden van elke grootte kan voorkomen. Mensen met een angstig of ongelukkig karakter lopen ook meer risico.
Studies suggereren dat honden die meer dan 100 kilo wegen 20% kans hebben op een opgeblazen gevoel tijdens hun leven.
Wat te doen met GDV
Als u vermoedt dat uw pup aan GDV lijdt, moet u zo snel mogelijk naar een dierenarts gaan, aangezien het een levensbedreigende noodsituatie is. Uw dierenarts kan de maag decomprimeren om het gas te laten ontsnappen. Ze zullen proberen een maagsonde te passeren om de druk op de maagwand te verlichten. Als dat niet werkt, moet uw dierenarts mogelijk een katheter door de huid in hun maag inbrengen.
Zodra de hartslag en ademhaling van uw hond stabiel worden geacht, zal uw dierenarts hoogstwaarschijnlijk een operatie moeten uitvoeren. Het primaire doel van deze operatie is om de maag terug te brengen naar de positie waarin hij bedoeld is en om alle dode of stervende weefsels te verwijderen die zijn beschadigd door de slechte doorbloeding.
GDV voorkomen
Het voorkomen van GDV kan moeilijk zijn, omdat er zoveel verschillende oorzaken zijn. Er zijn echter enkele dingen die u kunt doen om het risico van uw pup te verkleinen.
Geef hem elke dag twee of meer ma altijden en zorg ervoor dat je zowel ingeblikt voedsel als droogvoer toevoegt. Een studie suggereerde dat het opnemen van beide soorten voedsel het risico op GDV met 59% kan verminderen, maar er is meer werk nodig. Gebruik een voerbak die langzamer eten aanmoedigt als u weet dat uw hond de neiging heeft om zijn ma altijden op te eten. Gebruik geen verhoogde voerbak tenzij uw pup andere gezondheidsproblemen heeft (zoals megaesophagus) waardoor dit type voerbak noodzakelijk is.
Beweeg niet direct na het voeden, wacht minimaal 30 minuten en bij voorkeur 2 uur.
Sommige dierenartsen kunnen een gastropexie voorstellen voor hondenrassen met een hoog risico. Dit is een preventieve chirurgische ingreep waarbij de maag aan de lichaamswand vast komt te zitten. Gastropexie kan een opgeblazen gevoel niet voorkomen, maar kan draaien meestal wel voorkomen.
2. Peritonitis
Een andere mogelijke oorzaak van de maaghardheid van uw hond is peritonitis. Deze aandoening is een ontsteking van het membraan dat de buikholte van uw hond bekleedt. Net als GDV is het ernstig en mogelijk levensbedreigend. Peritonitis kan door verschillende dingen worden veroorzaakt, zoals een lekke band in de maag van uw hond, splinters, galblaas- of urineblaasrupturen, pancreatitis of tumoren.
Peritonitis is erg pijnlijk en een ernstige ziekte, dus er zullen veel tekenen zijn dat uw hond zich niet goed voelt. Naast een pijnlijke buik zijn er nog andere symptomen waar je op moet letten:
- Listlessness
- Braken
- Snelle ademhaling
- Diarree
- Koorts
- Ongemak
- Gezwollen en harde buik
Risicofactoren van peritonitis
Er lijken geen specifieke risicofactoren te zijn voor peritonitis. De meest voorkomende oorzaak is een bacteriële infectie die in de buik van uw hond wordt ingebracht via een uitwendige wond of perforatie van een inwendig orgaan.
Een perforatie in de maag of darmzweren die peritonitis veroorzaken, kan optreden als gevolg van een bijwerking op bepaalde soorten medicatie, zoals steroïden.
Wat te doen aan peritonitis
Als uw hond een van de bovenstaande symptomen heeft, zal uw dierenarts specifieke tests uitvoeren om te bepalen wat de oorzaak is. Ze zullen de buikholte controleren op ontsteking en vochtophoping. Ze nemen ook een buikvloeistofmonster en een kweek om te bepalen welk type bacterie de infectie veroorzaakt, evenals een bloedtelling, een echografie of een biochemisch profiel via bloedonderzoek.
Zodra uw dierenarts heeft vastgesteld dat peritonitis de oorzaak is van de symptomen van uw hond, zal hun prioriteit zijn om de gevolgen van de infectie te stabiliseren. Ze kunnen eerst eventuele veranderingen in de elektrolyten, vochtverlies en shock van uw hond behandelen. Uw hond krijgt ook antibiotica om de infectie te bestrijden en medicijnen om eventuele ontstekingen te verminderen.
Zodra uw hond gestabiliseerd is, kan een operatie nodig zijn.
Peritonitis voorkomen
Aangezien er zoveel oorzaken van peritonitis zijn, is er niet één eenvoudig ding dat een huisdiereigenaar kan doen om de ziekte te voorkomen en gelukkig is het geen veel voorkomende ziekte.
Een manier om het risico van uw hond te verminderen, is door alle niet-eetbare dingen waar uw hond interesse in heeft getoond, uit het zicht te houden. Het inslikken van vreemde voorwerpen is een van de hoofdoorzaken van peritonitis, dus als u weet dat uw hond graag non-food-voorwerpen eet, moet u uw huis zorgvuldig maken om uw huis voor hem veilig te maken.
3. Syndroom van Cushing
Hyperadrenocorticisme, ook bekend als het syndroom van Cushing, is een andere mogelijke oorzaak van de dikke buik van uw hond. Deze aandoening treedt op wanneer het lichaam van uw hond een overmatige hoeveelheid van het hormoon cortisol aanmaakt. Cortisol is de chemische stof waarmee honden (en mensen) kunnen reageren op stress, infecties kunnen bestrijden en hun gewicht onder controle kunnen houden. Er moet een perfecte balans van cortisol zijn, want als er te veel of te weinig van is, kunnen er problemen optreden.
Het syndroom van Cushing kan een beetje lastiger zijn om te diagnosticeren, omdat de symptomen vergelijkbaar zijn met die van andere aandoeningen. Uw pup kan hyperadrenocorticisme hebben als hij deze symptomen vertoont:
- Overmatige dorst en honger
- Vaker plassen
- Haaruitval
- Listlessness
- Meer hijgen
- Dikke buik
Risicofactoren van het syndroom van Cushing
Deze studie suggereert dat verschillende risicofactoren uw pup vatbaarder kunnen maken voor het syndroom van Cushing, maar het is geen veel voorkomende ziekte, ongeveer 0,2% van de huisdieren die in de huisartsenpraktijk worden gezien. Vrouwelijke honden hebben meer kans op deze aandoening dan hun mannelijke tegenhangers.
De mediane leeftijd ten tijde van de diagnose was 10,9 jaar, wat suggereert dat deze aandoening het vaakst voorkomt bij oudere huisdieren.
Jack Russell Terriers, Staffordshire Bull Terriers en Bichon Frise waren de meest gediagnosticeerde rassen.
Oogzwaarlijvigheid bij honden lijkt ook een risicofactor te zijn voor deze aandoening.
Wat te doen aan het syndroom van Cushing
Als je vermoedt dat je pup deze aandoening heeft, moet je naar een dierenarts om de diagnose te bevestigen.
Uw dierenarts voert tests uit zoals de ACTH-stimulatie of de LDDS-test. De ACTH-test vereist een bloedmonster gevolgd door een dosis adrenocorticotroop hormoon. Na de dosis ACTH zal een tweede bloedtest worden afgenomen om te controleren op een significante toename van cortisol. De LDDS-test is vergelijkbaar, aangezien er een voorlopig bloedmonster wordt afgenomen, gevolgd door een injectie met dexamethason. Na een tweede bloedafname zal uw dierenarts kijken of de cortisolspiegel van uw hond niet da alt, aangezien uw pup dan waarschijnlijk een tumor heeft waardoor zijn lichaam niet goed op de medicatie reageert.
Je dierenarts kan ook een echo vragen om te zien of er tumoren zijn.
Er zijn verschillende behandelingsopties op basis van het type ziekte van Cushing dat uw pup heeft. Hypofyseafhankelijk, de meest voorkomende vorm, wordt meestal met medicijnen behandeld. Bijnierafhankelijke Cushing's kunnen een operatie vereisen om de tumor op de bijnier van uw hond te verwijderen. Het derde type Cushing, de ziekte van Iatrogene Cushing, is gemakkelijk te behandelen door uw hond af te bouwen van de steroïde medicatie die de aandoening veroorzaakt.
Het syndroom van Cushing voorkomen
Helaas is er geen manier om het syndroom van Cushing te voorkomen als het wordt veroorzaakt door tumoren.
Iatrogene Cushing kan worden voorkomen door de blootstelling van uw pup aan steroïde medicatie te beperken.
4. Ascites
De laatste hoofdoorzaak van een harde maag bij honden is ascites. Ascites is de medische term die verwijst naar de ophoping van buikvocht. Het kan worden veroorzaakt door verschillende ziekten en aandoeningen, waaronder hartfalen, nierziekte of darmziekte.
Als uw hond ascites heeft, kunt u de volgende symptomen opmerken:
- Lethargie
- Verlies van eetlust
- Braken
- Gewichtsverlies maar een grotere buik
- Buikpijn
- Opgezette buik
Risicofactoren van ascites
Verschillende medische problemen maken uw hond kwetsbaarder voor ascites. Deze voorwaarden omvatten:
- Congestief hartfalen
- Ondervoeding
- Nier- of leverfalen
- Hoge bloeddruk
- Lymfoom of andere tumoren
- Gescheurde blaas
- Bloedstoornissen
Wat te doen tegen ascites
Een bezoek aan de dierenarts is op zijn plaats als u denkt dat uw hond ascites heeft. Uw dierenarts begint met een lichamelijk onderzoek, waaronder een vloeistof-sensatietest om te zien of er een vloeistofgolf in zijn buik aanwezig is. Vaak treedt opgezette buik op in de loop van de tijd en is in eerste instantie misschien niet moeilijk totdat er een groot volume vloeistof is. Hij kan een echo laten maken om te bevestigen dat er vocht in de buik zit en bloedmonsters nemen voor onderzoek.
Uw dierenarts kan het buikvocht opvangen met een injectiespuit om te testen op afwijkingen en om te bepalen of een bacterie of schimmel de ascites veroorzaakt.
Misschien moet u uw hond op een natriumarm dieet zetten. Uw dierenarts kan ervoor kiezen diuretica te gebruiken om het overtollige natrium sneller te verwijderen.
De oorzaak van ascites moet worden behandeld. De gebruikte behandelingsmethode hangt af van wat in de eerste plaats de overtollige vloeistof veroorzaakt. Het kan medicijnen, operaties en vervanging van vloeistoffen omvatten.
Ascites voorkomen
Er zijn veel verschillende oorzaken van ascites bij honden, dus het is moeilijk om het te voorkomen. Het beste wat u kunt doen, is uw hond gezond houden door middel van een goed dieet en regelmatige lichaamsbeweging en regelmatig naar de dierenarts gaan, zodat u aandoeningen en ziektes kunt opvangen voordat ze de kans krijgen zich verder te ontwikkelen.
Kunnen andere dingen een harde maag veroorzaken?
De bovenstaande vier aandoeningen zijn niet de enige dingen die ervoor kunnen zorgen dat je hond een harde maag heeft, maar ze komen het meest voor. Interne bloedingen door trauma of gescheurde massa's, blokkades en tumoren kunnen ook enkele van de bovenstaande symptomen nabootsen. Bij jongere pups kunnen minder verontrustende dingen, zoals een spoelworminfectie, zwelling van de buik veroorzaken.
Een harde maag is niet altijd een directe reden tot bezorgdheid, maar zou verdere monitoring rechtvaardigen, aangezien de bovengenoemde ernstige aandoeningen andere symptomen zullen hebben en voor de eerste twee snelle medische zorg nodig is.
Hoe kan ik maagproblemen bij mijn hond voorkomen?
Hoewel bepaalde aandoeningen niet kunnen worden voorkomen, zijn er verschillende dingen die eigenaren van gezelschapsdieren kunnen doen om hun hond in topvorm te houden en zo de kans op maagproblemen te verkleinen.
Breng uw hond regelmatig naar de dierenarts. De dierenarts kan dan zijn algehele gezondheid in de gaten houden en zijn organen nader bekijken om een basislijn vast te stellen. Regelmatige controles zullen u er ook aan herinneren om op de hoogte te blijven van alle vaccinaties en maatregelen ter voorkoming van parasieten.
Voer uw hond een uitgebalanceerd en kwalitatief hoogstaand dieet dat past bij zijn leeftijd en gezondheidstoestand. Probeer te beperken hoe vaak je tafelresten geeft.
Laat uw pup niet toe op plaatsen waar dingen zijn die hem kunnen schaden. Houd afval en huishoudelijke gifstoffen zoals reinigingschemicaliën buiten bereik. Onderzoek kamerplanten voordat je ze mee naar huis neemt om er zeker van te zijn dat ze huisdierveilig zijn. Zorg ervoor dat het speelgoed dat je hem geeft geen kleine onderdelen bevat die kunnen afbreken en verstoppingen kunnen veroorzaken.
Laatste woorden
Een harde maag van uw hond kan een zorgwekkende bevinding zijn en het is niet iets dat u licht moet opvatten. Wij raden altijd aan om bij twijfel over de gezondheid van uw huisdier naar de dierenarts te gaan. Een harde en opgezwollen buik is geen uitzondering op deze regel.
Maak een afspraak met je dierenarts om je hond een keer te laten nakijken. Er is een kans dat ze gewoon dik kunnen zijn, of dat het iets ernstigs kan zijn, zoals GVD, dus zorg ervoor dat u andere symptomen opmerkt. Neem het zekere voor het onzekere en laat uw pup voor de zekerheid door de dierenarts bekijken.
