Wanneer een hond plotseling begint te hinken op een van zijn achterpoten, kan hij een belangrijk ligament in zijn knie hebben gescheurd, de ACL of voorste kruisband. Een ACL-scheur is een van de meest voorkomende redenen voor kreupelheid van de achterpoten en daaropvolgende artritis bij honden. Omdat dit ligament een belangrijke rol speelt bij het stabiliseren van het kniegewricht, als het geblesseerd raakt door een gedeeltelijke of volledige scheur, raakt het gewricht los en kan het dier het gewricht niet meer goed gebruiken. Kleinere honden kunnen zonder operatie genezen van gescheurde ACL's, maar voor grotere honden is bijna altijd een operatie nodig om de knie goed te stabiliseren.
Een ACL-scheur veroorzaakt pijn en ongemak voor het dier en leidt in de toekomst vaak tot artritis.
Wat is een voorste kruisband (VKB)?
Bij mensen wordt de voorste kruisband de ACL genoemd, terwijl bij honden, vanwege verschillende anatomische termen, ditzelfde ligament de craniale kruisband of CCL wordt genoemd. Het is een belangrijke stabilisator van het kniegewricht. Omdat er geen in elkaar grijpende botten in het kniegewricht zitten, wordt het beschouwd als een scharniergewricht (zoals een deur) en is het relatief onstabiel in vergelijking met andere gewrichten in het lichaam.
In plaats van in elkaar grijpende botten, zijn er verschillende ligamenten bevestigd aan de aangrenzende botten: het dijbeen en het scheenbeen. De ACL strekt zich uit van de achterkant van het dijbeen (het grote bot boven het kniegewricht) naar de voorkant van het scheenbeen (een van de botten onder het kniegewricht). Er is ook een achterste kruisband (of staartkruisband) die ook het kniegewricht stabiliseert en een kruispatroon vormt met de ACL.
Wat zijn de tekenen van gescheurde ACL?
Een ACL-scheur is een van de meest voorkomende redenen voor kreupelheid van de achterpoten bij honden. Wanneer het ligament scheurt, kan een hond plotseling stoppen met rennen of bewegen en zelfs schreeuwen van de pijn. Sommige honden vertonen milde kreupelheid door subtiel te hinken op het aangedane been, terwijl andere honden helemaal geen gewicht meer op het aangedane been dragen. In sommige gevallen hebben gewonde honden zwelling in het kniegewricht. Honden met een geblesseerde ACL zitten vaak met het aangedane been uitgestrekt in plaats van in een gebogen positie te rusten.
Wanneer een dierenarts een hond evalueert op kreupelheid van de achterpoten en het geblesseerde been beoordeelt op een gescheurde ACL, zal hij het kniegewricht buigen en proberen een abnormale beweging op te wekken die het "craniale ladeteken" wordt genoemd. Deze beweging is een voorwaartse beweging van het scheenbeen (bot onder het gewricht) voor het dijbeen (bot boven het gewricht). Deze beweging is niet normaal en geeft aan dat de knie slap of los zit.
Bij zeer atletische, grote of zeer gespannen honden is deze test niet altijd mogelijk zonder verdoving. Het is belangrijk op te merken dat het teken van de schedellade niet aanwezig is bij alle VKB-letsels.
Wat zijn de oorzaken van gescheurde ACL?
Voor mensen is de typische ACL-blessure het gevolg van een plotseling trauma waardoor het kniegewricht verdraait, waardoor het ligament in deze beweging scheurt. Een traumatische beweging kan afkomstig zijn van sporten zoals skiën, voetbal of voetbal.
Voor honden zijn traumatische breuken mogelijk, maar zijn eigenlijk vrij zeldzaam. In plaats daarvan is een gescheurde ACL bij een hond te wijten aan een gecompliceerde combinatie van factoren, waaronder degeneratie van het ligament, ras, zwaarlijvigheid of slechte conditie en anatomische conformatie. Dit betekent dat ACL-blessures bij honden vaker het gevolg zijn van langdurige, milde degeneratie en letsel aan het ligament versus een plotselinge traumatische gebeurtenis zoals bij mensen. Hoewel eigenaren kunnen zien dat hun hond tijdens het sporten plotseling mank begint te lopen, heeft de hond in deze ACL-blessuregevallen waarschijnlijk eerder een gedeeltelijke verwonding aan het ligament opgelopen die plotseling een volledige scheur is geworden.
Bepaalde rassen zijn vatbaarder voor ACL-blessures, waaronder Rottweiler, Newfoundland, Staffordshire Terrier, Mastiff, Akita, Saint Bernard, Chesapeake Bay Retriever en Labrador Retriever. Obesitas blijkt ook een predisponerende risicofactor voor honden te zijn.
Heeft mijn hond een operatie nodig om te herstellen van een gescheurde kruisband?
Kleinere honden (met een gewicht van minder dan 22 pond (of 10 kilogram) kunnen genezen van gescheurde ACL's zonder chirurgische behandeling. In deze gevallen omvat niet-chirurgische behandeling inspanningsbeperking (bijv. strikte kooirust) gedurende zes weken, gevolgd door een langzame herintroductie tot activiteit. Voor grotere honden (met een gewicht van meer dan 22 pond) is bijna altijd een operatie nodig om de knie goed te stabiliseren. Over het algemeen hebben de meeste gewonde honden een operatie nodig om de pijn die gepaard gaat met de verwonding te verhelpen.
Niet-chirurgische behandeling omvat doorgaans medicatie (bijv. hondveilige ontstekingsremmers), rust en/of bewegingsaanpassingen, supplementen om de gezondheid van gewrichten te ondersteunen en in sommige gevallen beugels om het gewricht te helpen stabiliseren. Het is belangrijk op te merken dat het niet veilig is om honden menselijke ontstekingsremmers zoals aspirine of ibuprofen te geven. In sommige gevallen kan revalidatie de hond ook helpen herstellen van een ACL-scheur.
Voor kleine honden en voor honden die slechts een gedeeltelijke ACL-scheur hebben opgelopen, is het mogelijk om een oplossing van kreupelheid te zien door een combinatie van strikte rust en ontstekingsremmende pijnmedicatie. Voor grote honden, vooral die met een volledige ACL-scheur, zal kreupelheid waarschijnlijk aanhouden.
Het is belangrijk op te merken dat de combinatie van medicatie en rust niet leidt tot gewrichtsstabilisatie, en daarom alleen geen aanbevolen behandeloptie is. In sommige zeldzame gevallen kan een combinatie van medicatie en rust echter nog steeds een geschikte optie zijn (bijv. voor zeer kleine of inactieve honden, honden met gelijktijdige ziekten of eigenaren met financiële beperkingen die de opties voor chirurgische behandeling beperken).
Na een ACL-scheur krijgt een gewonde hond vaak ontstekingsremmende medicijnen voorgeschreven door een dierenarts. Deze medicijnen zijn speciaal ontwikkeld voor honden en kunnen ontstekingen en pijn door de verwonding helpen verminderen. Het is niet veilig voor honden om aspirine, ibuprofen en andere menselijke ontstekingsremmers te gebruiken. Het is belangrijk om altijd uw dierenarts te raadplegen als uw hond kreupel wordt, zodat deze de verwonding goed kan beoordelen en indien nodig de juiste medicatie kan voorschrijven.
Braces of orthesen zijn relatief nieuw in de diergeneeskunde, maar komen de laatste jaren steeds vaker voor. Hoewel kniebraces zeer gebruikelijke behandelingsopties zijn voor menselijke orthopedische verwondingen zoals ACL-scheuren, omdat de anatomie van een ledemaat van een hond heel anders is dan die van een mens, is het veel gecompliceerder om een brace op een hond goed te passen. Vanwege de variabele anatomie bij hondenrassen, moet een kniebrace op maat worden gemaakt voor de specifieke bouw van uw hond.
Er is echter beperkt bewijs dat het gebruik van beugels ondersteunt bij honden met VKB-scheuren. Ondanks beperkt wetenschappelijk onderzoek kan een op maat gemaakte beugel in bepaalde gevallen een geschikte niet-chirurgische optie zijn (bijvoorbeeld een inactieve hond, een hond met een gelijktijdige ziekte die een operatie verhindert, of eigenaren met financiële beperkingen). Een kniebrace kan ook leiden tot decubitus, aanhoudende kreupelheid en uiteindelijk de noodzaak van chirurgische behandeling van het letsel.
In gevallen waarin een operatie niet mogelijk is vanwege gelijktijdige ziekten of financiële beperkingen, is revalidatie een aantrekkelijke optie. Rehabilitatie onder de zorg en leiding van een dierenarts die speciaal is opgeleid in hondenrevalidatie kan genezing en herstel van een ACL-scheur bevorderen. Er is echter beperkt bewijs dat suggereert dat revalidatie een operatie kan vervangen als een betrouwbare behandelingsoptie voor een VKB-scheur.
Veelgestelde vragen (FAQ's)
Hoe wordt een gescheurde kruisband gediagnosticeerd?
Een dierenarts zal meer te weten komen over de geschiedenis van de verwonding van de hond, waarbij de eigenaar vaak beschrijft dat de hond rent en plotseling stopt, meestal hardop schreeuwend. Gewoonlijk zal de hond plotseling bijna volledig niet-belastend worden of "teen aanraken" op het aangedane been.
Tijdens het consult met een dierenarts zal de dierenarts een kreupelheidsonderzoek doen, waarbij de hond wordt geobserveerd tijdens het lopen en zitten. Ze zullen het aangedane ledemaat palperen, het kniegewricht buigen en buigen, het gewricht palperen op zwelling en zullen proberen een abnormale beweging van het kniegewricht op te wekken, het "craniale ladeteken". Zoals vermeld, kan bij grote of zeer nerveuze honden een licht kalmerend middel nodig zijn om een goede schedelladetest mogelijk te maken. In veel gevallen zijn röntgenfoto's van het aangedane been gerechtvaardigd.
Kun je een ACL-blessure bij een hond voorkomen?
Obesitas of een slechte lichaamsconditie maken een hond vatbaar voor ACL-verwondingen. Dit geldt met name voor honden met obesitas of overgewicht die af en toe zware inspanningen leveren of "weekendstrijders". Als uw hond overgewicht of obesitas heeft, kan uw dierenarts een plan voor gewichtsverlies aanbevelen. Dagelijkse routinematige lichaamsbeweging is een belangrijk onderdeel van gewichtsbeheersing en het voorkomen van ACL-blessures.
Conclusie
Een gescheurde kruisband is een van de meest voorkomende oorzaken van kreupelheid van de achterpoten bij honden. Vaker wel dan niet is een operatie de beste behandelingsoptie voor deze verwondingen. In sommige situaties kunnen niet-chirurgische behandelingsopties worden gebruikt om herstel te bevorderen en pijnverlichting te bieden voor VKB-letsels.
In ieder geval is het in het algemeen raadzaam om uw dierenarts te raadplegen als uw hond op zijn poot begint te hinken, vooral als de kreupelheid plotseling en ernstig is of niet overgaat. Op basis van het specifieke letsel en de gezondheidstoestand van uw hond kan uw dierenarts u adviseren over de beste behandelingsopties.
