De Shiba Inu is de kleinste van de zes inheemse honden van Japan. Je herkent ze aan hun compacte, gespierde lichaam en gekrulde staart. Ze hebben dikke jassen, driehoekige oren en expressieve gezichten. Voor sommige mensen lijken ze op vossen of zelfs knuffels.
Deze schattige honden wegen slechts 20 pond. Ze zijn klein maar krachtig. Ze zijn atletisch en snel en bewegen bijna moeiteloos. Sommigen vragen zich misschien af waar deze hond oorspronkelijk voor gefokt is. In dit artikel kijken we naar de geschiedenis van de Shiba Inu en waar ze tegenwoordig voor worden gebruikt.
Oorsprong van de Shiba Inu
De Shiba Inu's werden oorspronkelijk gefokt om uit te spoelen en op klein wild te jagen. Soms werden ze gebruikt om op zwijnen te jagen. Shiba verta alt naar "kreupelhout" in het Japans. Ze staan bekend als "de kleine kreupelhouthond", waarschijnlijk vanwege hun rode kleur die lijkt op gedroogd kreupelhout. Ze zijn klein genoeg om vogels en ander wild uit struiken te verjagen. Ze zijn ook geweldig in het jagen op konijnen, vossen en wilde kalkoenen.
Bewijs zoals primitieve tekeningen suggereert dat de Shiba Inu al in 300 voor Christus eigendom was van Japanse families. De honden bleven duizenden jaren onveranderd tot 1854.
Japan had zich afgesloten van de rest van de wereld, maar een Amerikaanse marineofficier arriveerde in Japan en dwong het eilandland zich weer aan te sluiten bij de wereldeconomie. Nieuwe hondenrassen werden vervolgens geëxporteerd naar Japan, die werden gefokt met de originele Shiba Inu.
Tijdens de dagen van het Kamakura-shogunaat (1190–1603) gebruikten de samoerai Shiba Inu's voor de jacht en gebruikten ze het woord Shiba in hun dialect mogelijk om 'klein' te betekenen.
Er waren drie soorten Shiba Inu's voor de Tweede Wereldoorlog. Al deze rassen hebben bijgedragen aan de hedendaagse Shiba Inu.
Voor de Tweede Wereldoorlog
De Shiba Inus maakte een moeilijke tijd door tussen 1912 en 1926. Nadat westerse rassen naar Japan waren gebracht, resulteerde de kruising tussen die rassen en de Shiba Inus in bijna geen raszuivere Shiba Inus meer.
Om het ras te behouden, werd de Nihon Ken Hozonkai opgericht in 1928. Deze organisatie, ook bekend als de Vereniging voor het Behoud van de Japanse Hond, leidde ertoe dat de regering de Shiba Inu in 1936 tot Japans Nationaal Monument maakte.
Ondanks dit alles stierf de Shiba Inus bijna uit na de Tweede Wereldoorlog.
Na de Tweede Wereldoorlog
De oorlog heeft bijna alle Shiba Inu's weggevaagd. Bomaanslagen en een uitbraak van hondenziekte bedreigden het voortbestaan van het ras. Japan kende een harde economische achteruitgang na de Tweede Wereldoorlog en het bezit van honden was een van de eerste dingen die moesten verdwijnen omdat het bezit van honden als verspilling werd beschouwd. Veel overgebleven Shiba Inu's die de oorlog en de uitbraak van de hondenziekte hebben overleefd, werden opgepakt en vermoord. Hun vacht werd gebruikt voor militaire kleding en hun vlees als voedsel.
Last Bloodlines
De drie overgebleven bloedlijnen van Shiba Inus in Japan waren de Shinshu Shiba, de Mino Shiba en de San'in Shiba. Alle huidige Shiba Inu's stammen af van deze honden.
In de jaren 1920 werden deze bloedlijnen gecombineerd tot één, de Shiba Inu die we vandaag kennen.
Zie ook:8 Beste halsbanden voor kleine honden
Hedendaagse Shiba Inus
In 1945 merkten Amerikaanse soldaten Shiba Inus op in Japan. In 1959 nam een legerfamilie een Shiba mee naar huis van Japan naar de Verenigde Staten. Het ras werd in de daaropvolgende jaren steeds populairder in de Verenigde Staten.
In 1979 verwelkomden de Verenigde Staten hun eerste nest Shiba Inus. Het ras werd in 1992 erkend door de American Kennel Club.
Shiba Inu's worden nu gebruikt als gezelschapsdieren in de Verenigde Staten en Japan. Het zijn trouwe en rustige honden met een liefdevol karakter. Hun zachtheid maakt ze ideaal voor gezinnen. Ze zijn ook goede waakhonden omdat ze altijd alert zijn.
Een ding om op te letten als je van plan bent een Shiba Inu te bezitten, is hun hoge prooidrift. Hun jachtinstinct heeft hen nooit verlaten en ze jagen op alles wat klein en harig is. Als u andere kleine dieren bezit, zoals fretten, konijnen of cavia's, zorg er dan voor dat de Shiba Inu altijd bij hen uit de buurt wordt gehouden. Deze honden mogen niet worden vertrouwd in de buurt van kleine dieren.
Om deze reden moet de hond altijd aangelijnd zijn als hij zich niet in een omheind gebied bevindt. Ze zouden achter een eekhoorn aan kunnen gaan en niet stoppen met rennen. Geen enkel commando dat je roept, zal hun inherente prooidrift overwinnen.
Laatste gedachten
De Shiba Inu is het resultaat van eeuwenlang fokken en conserveren. Deze kleine honden werden gefokt voor de jacht omdat ze door hun grootte en energie efficiënt waren in het wegspoelen van klein wild.
Deze jachtinstincten komen tegenwoordig nog steeds veel voor in het ras, ook al worden deze honden nu voornamelijk als gezelschapsdieren gebruikt. Nadat Shiba Inu's twee keer een potentiële uitsterving hebben overleefd, ziet de wereld nu wat een liefdevolle en mooie honden het zijn.
