Het zwemmerssyndroom is een ongebruikelijke fysieke aandoening die de ledematen van een puppy aantast, waardoor de pup gaat peddelen of "zwemmen" omdat hij niet kan staan of lopen. Afgezien van staan en lopen, kan deze fysieke misvorming ook leiden tot problemen met ademhalen, eten en bloedsomloop, waardoor vroege detectie en interventie belangrijk zijn om een betere levenskwaliteit voor een zwemmerpup te garanderen.
In dit artikel bespreken we wat dit syndroom is, op welke tekenen je moet letten, mogelijke oorzaken, en wat je kunt doen voor je zwemmerpup om hun kwaliteit van leven te verbeteren.
Wat is het zwemmerssyndroom?
Swimmer's syndrome is een ontwikkelingsprobleem bij de hond dat ervoor zorgt dat de ledematen van een pup naar de zijkant van het lichaam spreiden als gevolg van zwakte, waardoor de pup niet goed kan staan of lopen. Het syndroom begint bij de achterpoten voordat het de voorpoten aantast, waardoor de beweging van de pup wordt beperkt tot een peddelachtige beweging op de vloer - met hun ledematen naar de zijkant, alsof ze zwemmen. Andere namen voor het syndroom zijn onder meer het zwempuppysyndroom, het flatpuppysyndroom, gedraaide benen en het schildpadjong.
Omdat de ledematen van de pup hem belemmeren om op te staan, wordt de borstkas van de pup ook tegen de vloer gedrukt, waardoor een zwemmerspup een platte borst krijgt en de pup het risico loopt op verschillende problemen. Een hond met het zwemmerssyndroom kan moeite hebben met ademen en ademen, eet- en spijsverteringsproblemen, gewrichtsproblemen en zelfs het risico op vroegtijdig overlijden.
Swimming puppy syndrome is een zeer zeldzame complicatie, waarvoor weinig onderzoek en bewijs beschikbaar is. Maar zoals bij alle ontwikkelingscomplicaties, kunnen vroege identificatie en interventie het verschil maken.
Wat zijn de tekenen van het zwemmerssyndroom?
Afgezien van de eerder besproken descriptoren van het zwemmerssyndroom, zijn er nog andere tekenen van dit syndroom:
- Zwakte, lusteloosheid en weinig energie (vooral in vergelijking met nestgenoten)
- Moeite met ademhalen
- Onvermogen om goed te eten en drinken, en regurgitatie
- Moeite met plassen en poepen (en mogelijke laesies als gevolg van verbranding)
- Een platte borst vergeleken met een normaal afgeronde thorax
- Op de leeftijd van 1 week, met gespreide benen naar de zijkanten van het lichaam
- Op de leeftijd van 3 weken niet in staat om te staan of te lopen
Swimming puppy syndrome is over het algemeen een zeldzame ziekte bij honden, maar komt vaker voor bij kleinere rassen. Ongeacht het ras van uw hond, het wordt aanbevolen om op deze tekenen te letten terwijl uw hond nog een puppy is, vóór de leeftijd van 21 dagen. Hoe eerder het zwemmerssyndroom wordt ontdekt, hoe sneller het kan worden behandeld.
Wat zijn de oorzaken van het zwemmerssyndroom? 3 veelvoorkomende redenen
Er is weinig onderzoek gedaan naar het onderwerp zwemmerssyndroom; niemand weet zeker waar de aandoening vandaan komt of wat de oorzaak is.
Swimming puppy syndrome is een aangeboren aandoening, maar de oorzaak van de aandoening kan verschillende factoren hebben. Sommige deskundigen beschouwen het syndroom als erfelijk, terwijl andere deskundigen menen dat het een verworven aangeboren aandoening is, waarbij de misvorming voor of tijdens de geboorte optreedt. Andere deskundigen zijn van mening dat omgevingsfactoren een rol kunnen spelen bij het krijgen van de aandoening nadat de pup is geboren.
1. Genetica
Dierenartsexperts die het zwemmerssyndroom beschouwen als een erfelijke aandoening, waarbij genetica een grote rol speelt bij het krijgen van de aandoening. Als we het syndroom vanuit deze benadering bekijken, wordt aanbevolen dat puppy's met het zwemmerssyndroom niet voor de fokkerij worden gebruikt, omdat dit het risico kan vergroten dat het gen wordt doorgegeven aan het nageslacht. Ze ontdekten dat kleine nesten en vroege gewichtstoename werden gezien bij nesten van labrador zwemmerpups.
2. Aangeboren aandoening
Andere experts die het zwemmerssyndroom beschouwen als een verworven aangeboren aandoening. Deze benadering houdt rekening met externe of omgevingsfactoren die het syndroom kunnen veroorzaken terwijl de moederhond zwanger is. Factoren kunnen infecties of ongelukken zijn die kunnen optreden tijdens de zwangerschap of terwijl de moeder aan het bevallen is.
3. Omgeving
Omgevingsfactoren die optreden na de geboorte van de pup zijn een andere vermoedelijke oorzaak van het zwemmerssyndroom. Dierenartsen vermoeden bijvoorbeeld dat een te warme omgeving ervoor kan zorgen dat een puppy oververhit raakt en lui wordt terwijl hij gedurende langere tijd in een liggende positie blijft. Deze bewegingsbeperking kan dan van invloed zijn op de spierontwikkeling van de pup.
Hoe verzorg ik een puppy met het zwemmerssyndroom?
Heel lang werd gedacht dat puppy's met het zwemmerssyndroom hopeloze gevallen waren. Ondanks het beperkte onderzoek naar deze aandoening zijn er vandaag de dag behandelingsopties en huismiddeltjes beschikbaar om uw hond een betere levenskwaliteit te geven!
Zorgen voor een zwemmerpup omvat drie methoden: voeding, aanpassingen aan de omgeving en fysiotherapie.
1. Voeding
Ziek of niet, voeding is van het grootste belang voor elk huisdier. Een gezond dieet is noodzakelijk voor zwemmerpups, omdat hun gewicht zorgvuldig moet worden gecontroleerd. Door hun postuur en de zwakte in hun ledematen kan elk extra gewicht onnodige druk uitoefenen op hun lichaam.
Zwemmerpups hebben ook moeite met zuigen en slikken. Als hondenouders van zwemmerpups wordt het aanbevolen om hun borstvoeding onder controle te houden en hen te helpen hun voedsel goed door te slikken door ze rechtop te houden terwijl ze over hun buik wrijven om regurgitatie te voorkomen.
Supplementen kunnen ook aangeraden worden door je dierenarts, zoals vitamine E of selenium. Raadpleeg uw dierenarts voordat u uw zwemmerpup supplementen geeft!
2. Omgevingsmodificaties
Net zoals het baby-proof maken van een huis, is het belangrijk om een veilige omgeving te bieden voor uw zwemmerpup die veilig en toegankelijk is en gezonde beweging voor uw puppy bevordert. Probeer te voorkomen dat uw pup plat op een oppervlak gaat liggen om te voorkomen dat er druk wordt uitgeoefend op de borst en op de gewrichten van de ledematen.
Houd uw puppy uit de buurt van gladde oppervlakken. Probeer ze op ruwe oppervlakken te plaatsen met voldoende grip om uitglijden en vallen tijdens het staan te voorkomen. Dit kun je doen door een vloerkleed neer te leggen of handdoeken te gebruiken om schuiven te voorkomen.
Zwemmerpuppy's kunnen zich moeilijk vrij bewegen, dus zullen ze poepen en plassen waar ze rusten. Daarom is het belangrijk om de gebieden waar ze rusten schoon te houden.
3. Fysiotherapie
Net als mensen die fysiotherapie ondergaan voor lichamelijke handicaps, kunnen ook puppy's met het zwemmerssyndroom baat hebben bij fysiotherapie. Fysieke beweging is van vitaal belang bij de behandeling van puppy's met dit syndroom, aangezien de toename van beweging een betere prognose laat zien in het leven en de vooruitgang van een puppy.
Het geven van een volledige lichaamsmassage aan uw puppy kan helpen bij het verlichten van eventuele spanning in zijn spieren. Dit kan worden gevolgd door oefeningen voor het bewegingsbereik van de ledematen van uw pup, zoals flexie en extensie op de vingers, achterbeengewrichten en heupgewrichten.
Training om te staan maakt ook deel uit van het fysiotherapieprogramma, om de betrokken spieren en structuren te versterken en te stimuleren. Het stimuleren van de poten en ledematen van de zwemmerpup kan ook de zenuwactiviteit stimuleren. Dit deel van de training kan de fysiologische ontwikkeling van uw zwemmerpup helpen bevorderen.
Het is belangrijk om de platliggende positie van je zwemmerpup te ontmoedigen. Door ze heen en weer te bewegen en ze aan te moedigen op hun zij te slapen, kan je pup ook beter ademen. Zwemmen kan ook helpen de spieren van uw pup te versterken zonder extra druk op de ledematen en gewrichten uit te oefenen.
Raadpleeg uw dierenarts voor aanbevelingen over het juiste fysiotherapieprogramma voor uw zwemmerpup.
Veelgestelde vragen (FAQ's)
Wat kan ik doen om het zwemmerssyndroom te voorkomen?
Aangezien het zwemmerssyndroom geen duidelijke oorzaak heeft, kunnen we risicofactoren het beste vermijden. Het wordt aanbevolen om ervoor te zorgen dat de zwangere moeder de juiste voeding krijgt en voortdurend naar de dierenarts te gaan, evenals om de omgeving van de pasgeboren pups schoon en op de juiste temperatuur te houden.
Ik weet niet zeker of mijn puppy het zwemmerssyndroom heeft; hoe lang kan ik wachten met overleggen?
Zelfs als je het niet zeker weet, is het altijd beter om zo snel mogelijk een dierenarts te raadplegen. Hoe eerder de pup wordt gediagnosticeerd, hoe sneller ze kunnen worden behandeld en hoe beter de resultaten voor het leven van uw pup!
Conclusie
Het zwemmerssyndroom kan ongewoon zijn en de diagnose kan beangstigend zijn, maar puppy's met dit syndroom worden niet langer als hopeloze gevallen beschouwd. De behandeling van het zwemmersyndroom kost veel werk voor zowel de puppy als zijn baasje. Voor het beste resultaat is het belangrijk om geduldig te zijn en te genieten van elkaars gezelschap tijdens de behandeling - om uw zwemmerpup de beste kans te geven op een lang en gelukkig leven!
