Struisvogels zijn de grootste vogels ter wereld en zijn een fascinerend gezicht voor degenen die het geluk hebben er een in het wild te spotten. Hoewel deze vogels inheems zijn in Afrika, weten we dat veel soorten zich buiten hun land van herkomst hebben verspreid, vaak met de hulp van mensen. Hoewel struisvogels niet van nature voorkomen op het continent, leeft er in Australië een kleine populatie van deze loopvogels.
In dit artikel bespreken we hoe struisvogels voor het eerst in Australië ontstonden en hoe ze daar in het wild terechtkwamen. We bespreken ook de niet-vliegende vogel die je eerder zult zien tijdens het vogelspotten in Australië.
Hoe struisvogels in Australië aankwamen
In de 19e eeuw werden struisvogelveren gewaardeerd als modeaccessoires, vooral op dameshoeden. Om aan de vraag te voldoen, begonnen mensen struisvogelboerderijen op te richten, zowel op het Afrikaanse continent als in andere landen over de hele wereld met vergelijkbare warme klimaten. Een van die landen was Australië.
Struisvogelboerderijen verschenen voor het eerst in Australië in de jaren 1890, maar de struisvogelhouderij en de verenhandel vervaagden wereldwijd in populariteit na de Eerste Wereldoorlog. Een andere poging om struisvogelboerderijen op te richten in Australië vond plaats in de jaren zeventig. Deze boerderijen faalden echter ook, en toen ze dat deden, ontsnapten de struisvogels die erop leefden of werden ze vrijgelaten in het wild.
Omdat struisvogels wel 50 jaar oud kunnen worden, wordt aangenomen dat de vogels die nog af en toe worden gezien, dezelfde zijn die werden vrijgelaten toen de boerderijen faalden.
Hoe struisvogels overleefden in Australië
Australië heeft een vergelijkbaar klimaat en terrein als het inheemse Afrikaanse territorium van de struisvogels. Door deze gelijkenis konden de voorheen in gevangenschap levende vogels waarschijnlijk overleven. Overleven en bloeien zijn echter twee verschillende dingen.
Struisvogels worstelen met het produceren van bevruchte eieren en gezonde kuikens in Australië, wat een van de redenen is waarom het moeilijk was om ze te kweken. Ook zijn er niet genoeg wilde vogels om een broedpopulatie te vestigen. Zodra de oorspronkelijke vogels zijn uitgestorven, zullen er waarschijnlijk geen wilde struisvogels meer zijn in Australië.
Er is nog steeds één succesvolle struisvogelboerderij in Australië, die de vogels fokt voor vlees, veren en leer.
Zijn struisvogels wereldwijd bedreigd?
Hoewel hun populatie in Afrika afneemt, worden struisvogels door natuurbeschermingsorganisaties nog steeds als een soort van de minste zorg beschouwd. Verschillende ondersoorten van de struisvogel zijn echter uitgestorven of bedreigd. Struisvogels kwamen vroeger voor in het Midden-Oosten (Arabische struisvogel) maar werden allemaal uitgejaagd.
Struisvogels leven in een groot deel van het Afrikaanse continent, inclusief de landen Soedan, Marokko, Tsjaad, Nigeria en Kameroen. Hun natuurlijke vijanden zijn cheeta's, leeuwen en mensen, die op hen blijven jagen voor hun vlees en veren. Net als veel andere wilde soorten worden ook struisvogels bedreigd door verlies van leefgebied door uitbreiding van de menselijke populatie.
Het is niet bekend hoeveel wilde struisvogels er bestaan, maar er zijn struisvogelboerderijen in meer dan 50 landen, waardoor het totale aantal van deze vogels hoog blijft.
Emoes: Australische neven van struisvogels
Als je in Australië een grote, snelle, loopvogel ziet, is de kans groot dat je niet naar een struisvogel kijkt, maar naar een van hun naaste verwanten: de emoe.
Emoes zijn de op één na grootste vogel ter wereld, net achter de struisvogel. In tegenstelling tot de struisvogel komen emoes oorspronkelijk uit Australië en worden ze overal op het continent gevonden. Deze vogels leven in verschillende habitats, waaronder bossen, woestijnen en zelfs in de buurt van menselijke steden. Het zijn grote vogels met korte vleugels en lange nekken.
Emoes behoren tot dezelfde familie van grote, loopvogels als struisvogels. Net als struisvogels worden ze gekweekt voor vlees en veren. Hoewel struisvogels zeldzaam zijn in Australië, zijn emoes een soort van de minste zorg, hoewel ze leefgebied verliezen als gevolg van menselijke landbouw. Emoes kunnen ook worden gedood door boeren die ze als ongedierte beschouwen.
Hoe zie je het verschil tussen emoes en struisvogels
Als je in Australië bent, is de kans veel groter dat je een emoe ziet dan een struisvogel. Naast de fysieke locatie zijn hier een paar andere verschillen tussen emoes en struisvogels.
Struisvogels zijn groter dan emoes, kunnen 9 voet hoog worden en meer dan 300 pond wegen. Emoes zijn meestal 5-6 voet lang en iets meer dan 130 pond op hun zwaarst.
De twee vogels verschillen ook qua uiterlijk. Mannelijke struisvogels hebben zwart-witte veren, terwijl de vrouwtjes grijsbruin zijn. Zowel mannelijke als vrouwelijke emoes komen voor in verschillende tinten bruin.
Struisvogels hebben grote vleugels, ook al kunnen ze niet vliegen. Emoes hebben veel kleinere, nauwelijks zichtbare vleugels. Emoes hebben ook veren in hun nek, in tegenstelling tot struisvogels, die een blote nek hebben. Struisvogels hebben slechts twee tenen aan elke voet, terwijl emoes er drie hebben.
De verschillen tussen deze twee vogels zijn zelfs zichtbaar in hun eieren. Struisvogeleieren zijn enorm, met een gewicht tot 3 pond, en crèmekleurig. Emu-eieren zijn groen en slechts ongeveer een derde van die grootte, meestal met een gewicht van ongeveer een pond. Interessant is dat mannetjes van beide soorten verantwoordelijk zijn voor het zitten op de eieren.
Conclusie
Hoewel er enkele wilde struisvogels in Australië zijn, bestaan de enige stabiele broedpopulaties in hun geboorteland Afrika. De struisvogelteelt gaat door op het continent, hoewel het niet zo wijdverbreid is als in voorgaande decennia. Australië is echter het geboorteland van een naaste neef van de struisvogel, en waarnemingen van de emoe komen veel vaker voor. De wilde struisvogels van Australië zullen de komende jaren waarschijnlijk uitsterven, maar gelukkig blijft de populatie van de soort sterk, zowel op het oorspronkelijke continent als op boerderijen over de hele wereld.
