De Engelse en Ierse ezel is een term die voornamelijk in Australië en Nieuw-Zeeland wordt gebruikt om te verwijzen naarezels die oorspronkelijk uit Ierland zijn geïmporteerd Sommige mensen noemen ze "Engels", sommige als "Iers", en sommige als "Miniaturen". Ze moeten echter niet worden verward met "Noord-Amerikaanse miniatuurezels" of "miniatuurmediterrane" ezels.
In dit artikel geven we je een korte geschiedenis van de Engelse en Ierse ezel en hoe hun reis rond de wereld verliep. Maar laten we eerst eens kijken naar hun kenmerken.
Engelse/Ierse ezelkenmerken
Engelse en Ierse ezels zijn klein maar sterk. Klein maar krachtig, zou je kunnen zeggen. Ze hebben een uitstekend temperament, waardoor ze ideale huisdieren zijn die geweldig zijn met kinderen. Ze meten meestal niet meer dan 11 handen - 44 inch hoog, en ze zijn er in een grote verscheidenheid aan kleuren.
Tegenwoordig worden Engelse en Ierse ezels gefokt als huisdier, ezelrijden voor kinderen en voor gebruik met gehandicapte kinderen.
Waar komen Engelse/Ierse ezels vandaan?
Hoewel de oorsprong van gedomesticeerde ezels 6.000 tot 7.000 jaar geleden teruggaat in Noord-Afrika en Egypte, werden deze werkdieren pas door de Romeinen naar de Britse eilanden gebracht tijdens hun invasie in 43 na Christus. Het is mogelijk dat er daarna nog vele jaren ezels in een of andere vorm op de Britse eilanden voorkwamen, maar dat dit pas echt gedocumenteerd werd na de jaren 1550.
Cromwelliaanse verovering van Ierland
Tijdens de Cromwelliaanse verovering van Ierland in het midden van de 17e eeuw werden grote aantallen ezels vanuit Engeland naar Ierland gebracht om de oorlogslasten te dragen. Na de oorlog betekende de introductie van ezels dat ze in Ierland gebruikt konden worden voor landbouw en algemene arbeid.
Wereldoorlog I
Terwijl de wereld vanaf het begin van de 19e eeuw tot aan de Eerste Wereldoorlog minder geordend werd, werden paarden steeds vaker gebruikt voor oorlog. Dit betekende dat ezels werden gebruikt om het werk op te pakken dat gewoonlijk door paarden wordt gedaan. In 1897 waren er 247.000 ezels in Ierland. Tegen de jaren zestig was het gebruik van ezels voor werk drastisch verminderd. De dieren werden in de zomer vaker gezien terwijl ze kinderen op het strand ritjes gaven.
Ezels werden niet langer gebruikt voor werk, maar deze prachtige dieren begonnen op andere manieren gewaardeerd te worden, zoals blijkt uit hun heropleving. Ze werden niet langer gebruikt als werkbeesten, maar als gezelschapsdieren, huisdieren en showdiertjes.
Engelse/Ierse ezels in Australië
In de jaren zeventig werden de eerste Engelse/Ierse ezels vanuit Groot-Brittannië in Australië geïmporteerd. Een van de eerste aankomsten - in 1973 of 1974 - zou een ezel zijn genaamd Novington Benjamin. Sommige fokkers noemen deze ezels Engelse ezels, terwijl anderen ze Ierse ezels noemen, maar in wezen zijn ze van hetzelfde ras.
Engelse/Ierse ezelpopulatie vandaag
In 2021 waren er tweeënveertig geregistreerde vrouwelijke ezels in de fokleeftijd geregistreerd in Australië en veertien geregistreerde jacks. Het is moeilijk om een nauwkeurig aantal te geven aangezien er geen officiële volkstelling is, maar geschatte cijfers uit 2017 berekenden een populatie van minder dan 5.000 ezels in heel Ierland.
Conclusie
Hoewel ze soms de Engelse ezel, soms de Ierse ezel en soms de Engels/Ierse ezel worden genoemd, zijn deze dieren niet inheems op de Britse eilanden. Het zijn afstammelingen van ezels die door de Romeinen zijn meegebracht. In zowel Australië als Nieuw-Zeeland zijn Engelse/Ierse ezels erg gewild vanwege hun uitstekende karakter, waardoor ze geweldige huisdieren zijn.
