We kennen allemaal het hilarische maar gekwelde gevoel van gekieteld worden. En terwijl we een groot deel van de tijd besteden aan het wrijven van de buik van onze huisdieren, kunnen we ons alleen maar afvragen: zijn honden kietelend? Je bent niet de eerste die deze vraag stelt. Sommige mensen zweren zelfs dat ze hun honden erom hebben zien lachen, en Charles Darwin heeft zelfs de bal aan het rollen gebracht met dit onderzoeksonderwerp.1Dus, zijn honden kriebels?Ja, maar niet op dezelfde manier waarop wij het ervaren.
Kietelen definiëren
Het is essentieel om eerst de voor de hand liggende maar ongrijpbare vraag te definiëren wat lachen is, aangezien gekieteld worden gevolgd wordt door oncontroleerbaar lachen. Merriam-Webster definieert kietelen als een reactie om "de oppervlaktezenuwen te prikkelen en onbehagen, gelach of krampachtige bewegingen te veroorzaken." Wetenschappers noemen deze lichte aanraking knismesis. Het beschrijft de fysieke sensatie die je voelt en zou kunnen worden gelijkgesteld met kippenvel en die bijzondere rilling over je rug.
Je zou kietelen kunnen associëren met zijn andere term, gargalesis. Het is knismesis op steroïden, waarbij je hysterisch lacht van het gevoel. Knismesis suggereert iets instinctiefs, terwijl gargalesis iets heel anders lijkt. Het verschil is essentieel omdat het de verschillende gevoelens en emoties verduidelijkt.
Wat honden voelen
Om kietelen in perspectief te plaatsen, is het handig om te onderscheiden wat honden kunnen ervaren en hoe het in deze context past. Onderzoekers schatten dat het emotionele repertoire van een hond vergelijkbaar is met dat van een kind van 2,5 jaar oud. Dat betekent dat ze de volgende emoties kunnen voelen:
- Opwinding
- Nood
- Tevredenheid
- Walging
- Angst
- Woede
- Vreugde
- Verlegenheid
- Liefde
Deze gevoelens laten zien dat ze iets kunnen ervaren dat lijkt op kietelen en lachen. Het is vermeldenswaard dat deze emoties zowel gepolariseerd als overweldigend positief zijn. De kans is groot dat je lachen associeert met gelukkige tijden in plaats van stressvolle momenten. Het emotionele vermogen van honden houdt daar echter niet op.
Canine Reacties
Wetenschappers hebben een breed spectrum aan reacties ontdekt. Honden kunnen onderscheid maken tussen positieve en negatieve emoties. Een studie toonde aan dat honden onze emoties bimodaal of op twee manieren kunnen interpreteren. Dat is bewijs voor hogere verwerking. Desalniettemin hebben onze huisdieren het een en ander geleerd door al zoveel eeuwen met ons samen te leven.
De lach van een hond
Kietelen is lachen. Wetenschappers hebben gedocumenteerd wat lijkt op een echte hondenreactie op kietelen. Het is niet het buikgebrul dat we uiten. In plaats daarvan is het gemakkelijk te verwarren met hijgen en gemakkelijk te onderscheiden als je eenmaal weet waar je op moet letten als je je huisdier kietelt. Het onderzoek bracht ook een positieve reactie aan het licht bij puppy's die vermoedelijk een instinctieve reactie zouden vertonen bij het horen ervan.
Natuurlijk verschillen honden in hoe kietelend ze zijn en hoe gevoelig verschillende lichaamsdelen zijn voor deze actie. Sommige plaatsen die zeker een reactie uitlokken, zijn de nek, zijkanten en oren. Het Caroline Springs Veterinary Hospital suggereert ook dat honden gevoelige poten hebben. Dat zou kunnen verklaren waarom sommige huisdieren aarzelen als je hun nagels probeert te knippen. Het kriebelt!
De krasreflex
Het antwoord dat waarschijnlijk de meeste hondenbezitters doet twijfelen of hun huisdieren kietelend zijn, is de zogenaamde krabreflex. Je kent het wel: je wrijft over de buik van je pup en hun pootjes beginnen te bewegen. Je denkt misschien dat je de goede plek van je hond raakt of hem kietelt. De wetenschap heeft een andere, zij het minder grappige, verklaring: het is een instinctieve reactie op een of andere irritatie van het milieu.
Denk aan een insect dat langs je been kruipt en je automatische reactie. Je veegt naar de onbekende oorzaak om het van je af te krijgen voordat het je kan bijten. Je hond doet hetzelfde als je aan zijn buik krabt. De Engelse neurofysioloog Sir Charles Sherrington beschreef dit gedrag meer dan 100 jaar geleden. Hij identificeerde vier fasen in de reactie, waaronder de volgende:
- De latentieperiode
- De warming-up
- The After Charge
- Vermoeidheid
Organismen hebben twee manieren om op prikkels te reageren. Tonische ontvangst is een voortdurend bewustzijn van de sensatie. Pijn is het klassieke voorbeeld. Andere zintuigen, zoals reukzin, zijn fasisch. Je lichaam herkent het onmiddellijk, categoriseert het en wijst het af als het geen bedreiging vormt. De krabreflex bij hoektanden lijkt op dit patroon als het tot vermoeidheid gaat.
Laatste gedachten
Onderzoek heeft aangetoond dat honden kietelen kunnen ervaren, ook al is het niet hetzelfde gevoel dat wij hebben. Onze huisdieren kunnen reageren op de sensatie. Ze kunnen ook lachen als hun lichaam het op deze manier interpreteert. De krasreflex lijkt op elkaar, maar is een andere reactie. Kietelen en lachen kan een emotionele actie impliceren, terwijl de laatste meer instinctief is ondanks het wiebelen en schudden dat onze honden kunnen vertonen.
